Uitstellen

Beste iedereen,

mijn naam is Chelsea. Ik heb een uitstelprobleem.
Het erge aan mijn probleem is dat ik het zelfs op dit moment doe. Ik maak een dagboek aan om te klagen over mijn uitstelprobleem. Oké, niet enkel daarover, ik kan namelijk goed klagen. Ik doe het ook graag, da's een typisch menselijk kantje. Net zoals afwijken, daar ben ik ook zeer goed in. Maar denk nu niet dat ik een zeurkous ben, ik ben normaal gezien zeer optimistisch, maar niet als alles lijkt tegen te steken. Maar da's menselijk. Hoop ik.

Maar dus mijn probleem is dat ik van zodra ik teveel werk heb, gewoon besluit om alles uit te stellen. Zoals ik nu weer maar eens gedaan heb. En dan op het laatste moment ben ik één hoopje stress dat liever in een hoekje kruipt uit schrik. Dan ga je nog meer uitstellen, hé?

Misschien moet ik beginnen werken, ook al haat ik het om te werken. Of nee, ik haat het niet. Ik hou ervan om bezig te zijn. Ik werk in een frituur, zit bij de scouts, heb een vriend, ben monitor op speelpleinwerking, begeleider op sportkampen... Ja, ik hou me dus wel bezig. En ik ben graag bezig, heel graag. Jammer genoeg kunnen taken precies altijd wel wachten. Zoals nu. Shit ik moet werken




Maar ik wil niet.

Nee, ik wil echt niet.

Jammer genoeg moet ik wel.

Oké. Jullie hebben een korte introductie van mij gehad, als je het nog niet door had: ik ben nieuw. Of niet echt nieuw, ik heb ooit al eens een account gehad. Maar dat was een stom account. Of nee, ik was stom toen. Ik klaagde te veel over het leven: een beetje zoals in dit bericht. Ik moet ermee ophouden en beginnen werken.

Oké ik ga werken. Taken maken. Letters typen om woorden te vormen die een zin maken.


Sorry voor mijn onsamenhangendheid, ik heb stress.

Veel liefs,

Chelsea
23 mrt 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Mevrouwjuf
Mevrouwjuf, vrouw, 27 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende