Sprankelmomentjes

Beste iedereen,

Dagen kunnen zwaar zijn. Verschrikkelijk op je wegen en alle energie uit je lichaam sleuren. Niet dat die dagen daar zelf iets aan kunnen doen. Maandag kiest er niet voor om de eerste dag van de week te zijn, hij zou ook liever de vrijdag zijn waar iedereen naar uitkijkt. Of zondag, waar iedereen zich zonder gêne nog eens omdraait in bed terwijl de stralende lentezon toch duidelijk maakt dat het echt hoog tijd is om op te staan. Woensdag had misschien wel liever maandag geweest. Misschien vindt woensdag het helemaal niet fijn om het midden van de werkweek te representeren en zou hij juist willen dat iedereen nog zoveel goede voornemens voor de week heeft. (Maandag is toch echt dag van voornemens? "Maandag start ik mijn dieet", "Vanaf maandag ga ik elke week joggen"... Hoe dan ook, ik doe niet mee aan die maandag-hype. Ik heb voor mezelf beslist dat maandag overschat wordt.)

Maar de reden voor mijn schrijven is niet om te fantaseren of de dagen wel blij zijn met hun plaatsje in de week. Ik heb - zoals je misschien al door had - een zware dag gehad. En aangezien ik tegenwoordig in alles het positieve probeer te zien, (zo een goed voornemen van nieuwjaar, daar doe ik dan weer wel aan mee. Gelukkig viel nieuwjaar niet op een maandag.) ga ik voor mezelf eens alle mooie dingen aan deze dag opsommen. Als je de mooie dingen ziet, vergeet je namelijk toch meteen de slechte? (Soort van, ik weet niet of het werkt. Dat zal ik testen)

De 'sprankelmomentjes' van mijn dag:

*Mijn hond die mij elke ochtend komt begroeten alsof hij mij een jaar niet meer gezien heeft. Inclusief knuffels die voor een zalig humeur zorgen.
*Wakker worden met 3 lieve berichtjes op instagram van een AKABE-lid dat me mist.
*Merken dat het buiten te warm is voor een winterjas en sjaal.
*Ontdekken dat een goede vriendin sinds kort een bril draagt. (Waar ze trouwens nog eens super mee staat!)
*Zien hoe kleine kindjes leren zwemmen en hoe gelukkig ze zijn als de zwembandjes ein-de-lijk weg mogen.
*Het Lief zo ver krijgen om samen Temptation Island te kijken en dan merken dat hij er zelfs nog harder in opgaat als mij.
*Na een dagenlange ruzie toch merken dat het Lief mij nog steeds even dicht tegen zich aantrekt als voorheen en toch stiekem kusjes op mijn haar geeft. (Ik kan een verschrikkelijk koppig mens zijn, maar ik ben wel zijn verschrikkelijk koppig mens.)
*Mijn vader die glundert als hij complimentjes op zijn eten krijgt.
*Mijn vader die kookt in het algemeen. Dankuwel daarvoor, papa.

Hopelijk zijn jullie weer een beetje mee in mijn warboel van hersenspinsels.
Maar zo een warboel toch uitgetypt krijgen, dat mag ik ook wel een klein sprankelmomentje noemen, hé?


Liefs,

Chelsea