Nieuw begin
Heey Mydiary,
Voor mij een "nieuw begin", een begin van het verwerken van een oud trauma. Ik was net afgestudeerd als verpleegkundige, een maand nadat ik mijn diploma in mijn handen had (Februari 2018 ) moest ik op mijn werk een reanimatie uitvoeren (Daar ga ik niet over in details treden op dit moment). Na de reanimatie is er eigenlijk weinig tot geen nazorg geweest. Ik heb een praatje gemaakt met de ambulance broeders en 3 kwartier later ben ik naar huis gereden, daar heb ik nog gehuild bij mijn partner. Maar er is nooit meer aandacht aan besteed.
Ik wist niet dat het zo een indruk op mij had gemaakt. in Februari 2019 werd mijn dochtertje Vanessa geboren en ben ik na mijn zwangerschapsverlof bij een andere werkgever gaan werken. Ik heb in de zomer van 2019 mijn eerste BHV training. We hebben veel theorie besproken en brandjes geblust. We hebben met zijn alle gesproken over wie we zijn, waar we werken en wat we hebben meegemaakt. Aan het einde van de les hadden we het onderdeel AED en Reanimatie. Bij de start van de reanimatie op een pop zag ik alle beelden terug van de reanimatie van 2018, en ik brak. Tranen in mijn ogen en een hoop verdriet.
Na deze ervaring heb ik op advies van de trainers contact geprobeerd op te zoeken met iemand om er over te praten. Ik was naar mijn teamleider gestapt en ik kreeg een naam van iemand. Na continu van het kastje naar de muur gestuurd te worden, zonder verder enige hulp is het gevoel van verdriet weg gezakt. En heb ik het er bij laten zitten. In de zomer van 2020 was er door corona geen BHV training, moesten we de cursus online volgen doormiddel van een soort online toets.
10 november 2021 had ik wel weer een BHV training, deze kon grotendeels doorgaan ondanks de corona maatregelen. De docent was alleen niet ingelicht over de verandering van de locatie, dus zij stond op de verkeerde plek, waardoor we een uur hebben moeten wachten. De rest van de details zijn niet relevant en sla ik lekker over. Aan het einde van de training moesten we een pop gaan reanimeren. Tegenwoordig hele mooie body's met een heel vervangbaar longsysteem waardoor er alleen met het plastic zakje contact is en niet met de pop zelf, waardoor als een pop niet 100% gereinigd is, het risico op besmetting minimaal is. Tijdens het gereed maken van de poppen hadden we een praatje en waren we nog niet met reanimatie bezig. Toen we op de grond gingen zitten maakte ik nog een gezellig "grapje" met mijn collega (die vorig jaar haar vader heeft moeten reanimeren)
En toen, toen ik goed ging zitten en de pop aanraakte om de "patiënt" wakker te schudden, wat je als eerste doet bij een reanimatie, zag ik alle beelden van de reanimatie van 2018 voor me. Als lichtflitsen schoten alle beelden door mijn hoofd en kwamen de hevige emoties naar boven. Ik heb tot 3 keer geprobeerd om de reanimatie op de pop te starten, maar telkens als ik de pop aanraakte zag ik alle beelden weer voor me. Ik "bevroor" en kon niet handelen, en mijn emoties namen de overhand. Op dat moment ben ik "ondanks die kut corona maatregelen" door de trainer vastgepakt en geknuffeld. Ik heb na de training met mijn teamleider en de BHV begeleider rond de tafel gezeten, en zij raadde mij aan om hulp te gaan zoeken. Zo gezegd zo gedaan, toen ik thuis kwam heb ik de huisarts gebeld en gevraagd naar een doorverwijzing voor EMDR, wat mij aangeraden was door mijn teamleider.
Door omstandigheden heeft het een week geduurd voordat ik een doorverwijzing in handen had en een advies van een EMDR therapeut had gekregen. Ik heb deze therapeut opgezocht op internet en een bericht gestuurd, helaas had zij niet direct plek, maar ik wilde het er niet weer bij laten zitten. Ik ben ondertussen verder gaan zoeken, maar kon niks vinden. Tot gelukkig begin december (vrij snel dus) de therapeut mijn mailde dat er een plekje open kwam. Ik had 7 december 2021 mijn eerste EMDR sessie. Deze sessie ging over het in beeld brengen van mij en mijn trauma, maar ook mijn overige verhalen die eventueel op zouden kunnen komen door de de therapie. Kwam ik er toch wel achter dat ik aardig wat bagage bij me draag, wat ik allemaal achter me heb gestopt. Maar mogelijk niet allemaal verwerkt.
De tweede sessie was op 22 december 2021, hier hebben we nog gesproken over bepaalde dingen die in mij opkwamen na de eerste sessie, en aangegeven dat ik meer aan het dromen was, en dat er dingen vanuit mijn verleden waar ik eigenlijk niet meer aan dacht in eens in mijn gedachten waren gekomen in die twee weken. Vandaag had ik mijn derde sessie, en de start van de echte EMDR. Wat houdt dat nou eigenlijk in;
Eye Movement Desensitization and Reprocessing, afgekort tot EMDR, is een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van een schokkende ervaring, zoals een ongeval, seksueel geweld of een geweldsincident. Bron: https://emdr.nl
Tijdens mijn sessie vandaag had ik trillende elementen in mijn hand, een koptelefoon op mijn hoofd dat piepende geluiden maakt en een licht balk voor met een lampje dat ik moet volgen met mijn ogen. Tijdens de sessie heb ik alle drie de elementen, en bedient de therapeut deze met knopjes, het licht gaat heen en weer, snel of langzaam in een lijn of knipperend en verschillende kleuren kunnen worden ingesteld. De elementen in mijn handen trilde in verschillende sterktes en snelheid, en ook de pieptoon in verschillende hoogtes, snelheid en toon. Tijdens de sessie stelde zij mij vragen die ik kort moest beantwoorden. Ik dacht dat ik hier veel moeite mee zou hebben, omdat ik nogal moeite heb met mijzelf te verwoorden. Maar tijdens deze sessie ging dit vanzelf.
Ik heb korter geantwoord dan ik dacht, ik voelde soms emoties opkomen en woorden die ik niet begreep, ik voelde mij verdrietig maar tijdens de sessie zakte dat vanzelf weer weg en werd het verdriet minder, ook lichamelijk traden er veranderingen op. Ik werd tijdens de sessie duizelig, en aan het einde van de sessie hadden we het over een gevoel in mijn borstkas, ze ging er op door of er ergens anders iets aanwezig was, en ik had spanning in mijn schouderbladen, tijdens dit deel is die spanning in mijn schouderbladen verminderd.
Toen we klaar waren met de sessie nog even nagepraat en daarna mijn jas aan gaan trekken. Ik had het in eens enorm koud en ben ontzettend gaan klappertanden. Het is een bijzondere gewaarwording deze therapie maar voor nu voelt het goed. Ik hoop ook dat het zijn resultaat gaat gebruiken. Dat de emotie van mijn trauma niet meer naar boven komt tijdens een reanimatie op een pop al dat niet op een echt persoon. Ik ben benieuwd. 25 januari weer een nieuwe sessie.
Liefs,
X.Little.!
Voor mij een "nieuw begin", een begin van het verwerken van een oud trauma. Ik was net afgestudeerd als verpleegkundige, een maand nadat ik mijn diploma in mijn handen had (Februari 2018 ) moest ik op mijn werk een reanimatie uitvoeren (Daar ga ik niet over in details treden op dit moment). Na de reanimatie is er eigenlijk weinig tot geen nazorg geweest. Ik heb een praatje gemaakt met de ambulance broeders en 3 kwartier later ben ik naar huis gereden, daar heb ik nog gehuild bij mijn partner. Maar er is nooit meer aandacht aan besteed.
Ik wist niet dat het zo een indruk op mij had gemaakt. in Februari 2019 werd mijn dochtertje Vanessa geboren en ben ik na mijn zwangerschapsverlof bij een andere werkgever gaan werken. Ik heb in de zomer van 2019 mijn eerste BHV training. We hebben veel theorie besproken en brandjes geblust. We hebben met zijn alle gesproken over wie we zijn, waar we werken en wat we hebben meegemaakt. Aan het einde van de les hadden we het onderdeel AED en Reanimatie. Bij de start van de reanimatie op een pop zag ik alle beelden terug van de reanimatie van 2018, en ik brak. Tranen in mijn ogen en een hoop verdriet.
Na deze ervaring heb ik op advies van de trainers contact geprobeerd op te zoeken met iemand om er over te praten. Ik was naar mijn teamleider gestapt en ik kreeg een naam van iemand. Na continu van het kastje naar de muur gestuurd te worden, zonder verder enige hulp is het gevoel van verdriet weg gezakt. En heb ik het er bij laten zitten. In de zomer van 2020 was er door corona geen BHV training, moesten we de cursus online volgen doormiddel van een soort online toets.
10 november 2021 had ik wel weer een BHV training, deze kon grotendeels doorgaan ondanks de corona maatregelen. De docent was alleen niet ingelicht over de verandering van de locatie, dus zij stond op de verkeerde plek, waardoor we een uur hebben moeten wachten. De rest van de details zijn niet relevant en sla ik lekker over. Aan het einde van de training moesten we een pop gaan reanimeren. Tegenwoordig hele mooie body's met een heel vervangbaar longsysteem waardoor er alleen met het plastic zakje contact is en niet met de pop zelf, waardoor als een pop niet 100% gereinigd is, het risico op besmetting minimaal is. Tijdens het gereed maken van de poppen hadden we een praatje en waren we nog niet met reanimatie bezig. Toen we op de grond gingen zitten maakte ik nog een gezellig "grapje" met mijn collega (die vorig jaar haar vader heeft moeten reanimeren)
En toen, toen ik goed ging zitten en de pop aanraakte om de "patiënt" wakker te schudden, wat je als eerste doet bij een reanimatie, zag ik alle beelden van de reanimatie van 2018 voor me. Als lichtflitsen schoten alle beelden door mijn hoofd en kwamen de hevige emoties naar boven. Ik heb tot 3 keer geprobeerd om de reanimatie op de pop te starten, maar telkens als ik de pop aanraakte zag ik alle beelden weer voor me. Ik "bevroor" en kon niet handelen, en mijn emoties namen de overhand. Op dat moment ben ik "ondanks die kut corona maatregelen" door de trainer vastgepakt en geknuffeld. Ik heb na de training met mijn teamleider en de BHV begeleider rond de tafel gezeten, en zij raadde mij aan om hulp te gaan zoeken. Zo gezegd zo gedaan, toen ik thuis kwam heb ik de huisarts gebeld en gevraagd naar een doorverwijzing voor EMDR, wat mij aangeraden was door mijn teamleider.
Door omstandigheden heeft het een week geduurd voordat ik een doorverwijzing in handen had en een advies van een EMDR therapeut had gekregen. Ik heb deze therapeut opgezocht op internet en een bericht gestuurd, helaas had zij niet direct plek, maar ik wilde het er niet weer bij laten zitten. Ik ben ondertussen verder gaan zoeken, maar kon niks vinden. Tot gelukkig begin december (vrij snel dus) de therapeut mijn mailde dat er een plekje open kwam. Ik had 7 december 2021 mijn eerste EMDR sessie. Deze sessie ging over het in beeld brengen van mij en mijn trauma, maar ook mijn overige verhalen die eventueel op zouden kunnen komen door de de therapie. Kwam ik er toch wel achter dat ik aardig wat bagage bij me draag, wat ik allemaal achter me heb gestopt. Maar mogelijk niet allemaal verwerkt.
De tweede sessie was op 22 december 2021, hier hebben we nog gesproken over bepaalde dingen die in mij opkwamen na de eerste sessie, en aangegeven dat ik meer aan het dromen was, en dat er dingen vanuit mijn verleden waar ik eigenlijk niet meer aan dacht in eens in mijn gedachten waren gekomen in die twee weken. Vandaag had ik mijn derde sessie, en de start van de echte EMDR. Wat houdt dat nou eigenlijk in;
Eye Movement Desensitization and Reprocessing, afgekort tot EMDR, is een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van een schokkende ervaring, zoals een ongeval, seksueel geweld of een geweldsincident. Bron: https://emdr.nl
Tijdens mijn sessie vandaag had ik trillende elementen in mijn hand, een koptelefoon op mijn hoofd dat piepende geluiden maakt en een licht balk voor met een lampje dat ik moet volgen met mijn ogen. Tijdens de sessie heb ik alle drie de elementen, en bedient de therapeut deze met knopjes, het licht gaat heen en weer, snel of langzaam in een lijn of knipperend en verschillende kleuren kunnen worden ingesteld. De elementen in mijn handen trilde in verschillende sterktes en snelheid, en ook de pieptoon in verschillende hoogtes, snelheid en toon. Tijdens de sessie stelde zij mij vragen die ik kort moest beantwoorden. Ik dacht dat ik hier veel moeite mee zou hebben, omdat ik nogal moeite heb met mijzelf te verwoorden. Maar tijdens deze sessie ging dit vanzelf.
Ik heb korter geantwoord dan ik dacht, ik voelde soms emoties opkomen en woorden die ik niet begreep, ik voelde mij verdrietig maar tijdens de sessie zakte dat vanzelf weer weg en werd het verdriet minder, ook lichamelijk traden er veranderingen op. Ik werd tijdens de sessie duizelig, en aan het einde van de sessie hadden we het over een gevoel in mijn borstkas, ze ging er op door of er ergens anders iets aanwezig was, en ik had spanning in mijn schouderbladen, tijdens dit deel is die spanning in mijn schouderbladen verminderd.
Toen we klaar waren met de sessie nog even nagepraat en daarna mijn jas aan gaan trekken. Ik had het in eens enorm koud en ben ontzettend gaan klappertanden. Het is een bijzondere gewaarwording deze therapie maar voor nu voelt het goed. Ik hoop ook dat het zijn resultaat gaat gebruiken. Dat de emotie van mijn trauma niet meer naar boven komt tijdens een reanimatie op een pop al dat niet op een echt persoon. Ik ben benieuwd. 25 januari weer een nieuwe sessie.
Liefs,
X.Little.!
14 jan 2022 - bewerkt op 14 jan 2022
- meld ongepast verhaal
-
mariarita
zaterdag 15 januari 2022 06:53
Het blijft bij je.
-
Lezer
zaterdag 15 januari 2022 07:22
Veel sterkte wens ik je toe ❤
*Knuffel* -
LilAngel
zaterdag 15 januari 2022 09:42
Wat goed dat je ermee bezig bent, EMDR kan echt heel bijzonder en helpend zijn. Dat wat je beschrijft klinkt in ieder geval als verwerking.
Sterkte
-
koffiekaat
zaterdag 15 januari 2022 09:44
welkom terug!
Goed dat je deze stap hebt gezet. -
X.Little.!
zaterdag 15 januari 2022 23:29
@koffiekaat @LilAngel @lezer dank jullie wel ik hoop door hier te schrijven ook een beetje verwerking weer te vinden net als vroeger als ik schreef. En misschien ook mensen die de therapie al eens gedaan hebben.
-
LilAngel
zondag 16 januari 2022 09:41
Wat dat betreft kan ik wel mijn hand opsteken (als in: heb afgelopen jaar die therapie gedaan). Kan zeker goed zijn om te schrijven als verwerking, hoop dat je dat hier ook een beetje kunt vinden.
-
koffiekaat
zondag 16 januari 2022 19:55
Ik deed geen EMDR maar ik deed wel een trauma behandeling die aansloeg. Ik deed deze online en dat werkte voor mij op dat moment heel goed, dat was voornamelijk schrijven. Tip, ga in op zoveel mogelijk details tijdens het schrijven. Daarmee benoem je ze.
-
Paarseroos (opgeheven op 11-12-2023)
zondag 16 januari 2022 21:29
Heftig. En wat verschrikkelijk dat je in 2018 niet meteen de hulp hebt gekregen die je op dat moment nodig had. Die nazorg had veel ellende kunnen voorkomen. Wel fijn dat je dan nu eindelijk dit gaat verwerken. Heel veel succes! EMDR is niet niks.
-
X.Little.!
maandag 17 januari 2022 01:03
@Paarseroos dank je wel!
-
MissMoon
maandag 17 januari 2022 14:56
Wat fijn dat je nu wel de hulp krijgt die je nodig hebt, ik hoop dat het snel iets voor je doet!
-
X.Little.!
maandag 24 januari 2022 00:03
@MissMoon thx
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 28 mei 2022 Mijn wereld ( 2 )
- O 24 mei 2022 EMDR 9 Final ( 3 )
- O 22 apr 2022 EMDR 8 ( 2 )
- O 13 apr 2022 EMDR 7 ( 2 )
- O 13 apr 2022 EMDR 6 ( 2 )
- O 13 mrt 2022 EMDR 3, 4 & 5 ( 4 )
- O 01 feb 2022 EMDR sessie 2 ( 4 )
- O 14 jan 2022 Nieuw begin ( 11 )