EMDR 9 Final
Momenteel zit ik even lekker buiten op mijn gemak met een vuurtje naast mij met de laptop op schoot. In eerste instantie dacht ik even een kort vuurtje en dan omkleden en naar bed. Maar het grote blok dat ik heb gebruikt wil niet zo goed, dus heb er wat meer kleine stukken op moeten gooien en nu wachten tot dat ding eindelijk wat gaat doen. Dus ik dacht, hé ik heb mijn laatste EMDR sessie nog niet opgeschreven. Waarom eigenlijk? Geen tijd? Geen zin? Niet meer aan gedacht, tot nu. Dus mijn laptop maar gepakt en begonnen met typen.
Laten we beginnen bij zondag 8 mei 2022, eerst een drukke ochtend gehad want ja het was nou eenmaal Super (o)mama dag, dat is mijn traditie, dit was al voordat ik Vanessa had dat ik langs mams, schoonmams en oma ging om een klein cadeautje af te brengen, een bakkie koffie te drinken en meestal was er ook bij iedereen taart. Nu is mijn oma natuurlijk Super oma van oma ^^ vandaar de nieuwe naam super(o)mama dag
Dus eerst naar mijn schoonmams voor een bakkie, daarna naar mijn oma voor een bakkie en taart en daarna naar mijn mams waar we geluncht hebben. Allemaal kort want om 11 uur waren we bij de eerste en om 13:30 moest ik thuis zijn omdat ik om 14:30 op het werk moest zijn voor een avond dienst.
Tijdens de dienst de sleutel van de multifunctionele ruimte opgehaald waar de reanimatie pop staat opgeborgen, de koffer mee genomen naar de afdeling zodat ik die na mijn dienst mee kon nemen naar de auto. Eenmaal thuis aangekomen moest ik de koffer uit mijn auto halen en in de gang zetten, want ik moest de volgende ochtend de auto naar de garage brengen voor onderhoud en keuring.
Maandag 9 mei 2022 Mijn auto weggebracht en een leenauto mee genomen. Afijn, ik hoopte natuurlijk dat de koffer (flink aan de maat) in de leenauto paste, gelukkig kon die op de achterbank van de kia picanto die ik mee had gekregen als leenauto, thuis aangekomen de koffer in de auto gezet en in de middag naar Schiedam voor mijn EMDR sessie.
Daar aangekomen beetje gepraat over wat ik de laatste tijd heb mee gemaakt en hoe ik mij voel etc. En natuurlijk hoe ik mij heb gevoeld na de vorige sessie. Gestart met de pulsoren, koptelefoon en de lichtbalk om te kijken of het niveau waar ik geëindigd was nog steeds hetzelfde was. Ik had gedacht dat ik een terugval zou hebben, want dat heb ik eerder gehad, maar het tegendeel was waar. Ik voelde mij best goed en rustig.
Zo zijn we gestart met de pop uit de koffer te halen en te instaleren om de reanimatie uit te kunnen voeren. Toen alles klaarlag nog even terug op de bank om nogmaals te peilen of het gevoel goed bleef. En gek genoeg bleef het hetzelfde. Dus ik mocht op eigen tempo gaan beginnen met het reanimeren van de pop. Ik ben naast de pop gaan zitten en heb alles wat ik moest zeggen en alles wat ik moest doen, zonder extreme emoties, zonder flashbacks kunnen doen. Ik was stom verbaasd, dat ik het in eerste instantie niet geloofde. Nadat ik dit heb gedaan nog met de therapeut erover gepraat, hoe is je gevoel nu etc. En met dat gevoel weer even terug op de bank met alle atributen. Ik voelde mij rustig.
We hebben er nog even over gepraat, het is natuurlijk niet dat bij een volgende reanimatie dit niet heftig zal zijn. Maar nu ik deze reanimatie heb verwerkt op dit moment zal het wel weer mogelijk zijn om gewoon een reanimatie pop aan te raken zonder flashbacks en verdriet. De therapeut gaf mijn nog als tip mee om eventueel met een BHV training mee te gaan kijken, op de achtergrond om te kijken hoe ik me voel en als de mogelijkheid er is en ik voel me goed om alvast mee te doen. Ik kan altijd weer terug komen voor meer sessies als dit noodzakelijk is, dus als ik een extreme terugval krijg waar ik niet uit kom kan ik gewoon weer bij haar terecht. Dat meelopen is nog niet rond Hans moet nog kijken of er datums zijn wanneer ik ook kan om mee te lopen, en hopelijk dat ik dan in het vervolg een BHV training gewoon mee kan blijven doen !
Al met al ben ik blij dat ik dit toch heb doorgezet, daar ik een moment heb gehad (eigenlijk wel meerder) waarbij ik dacht, is dit het wel waard, past dit wel bij me en zal ik ooit het gewenste resultaat bereiken. En ondanks alle emoties, prikkelbaarheid, spanning, lichamelijke klachten door de sessies, ben ik blij dat ik het tot het einde heb gedaan!
Ik ben trots!
Trots op mezelf omdat ik dit begonnen ben.
Trots op mezelf dat ondanks het zwaar en moeilijk was ik doorgezet heb.
Trots op mezelf met wat ik nu bereikt heb.
Liefs,
X.Little.!
Laten we beginnen bij zondag 8 mei 2022, eerst een drukke ochtend gehad want ja het was nou eenmaal Super (o)mama dag, dat is mijn traditie, dit was al voordat ik Vanessa had dat ik langs mams, schoonmams en oma ging om een klein cadeautje af te brengen, een bakkie koffie te drinken en meestal was er ook bij iedereen taart. Nu is mijn oma natuurlijk Super oma van oma ^^ vandaar de nieuwe naam super(o)mama dag
Dus eerst naar mijn schoonmams voor een bakkie, daarna naar mijn oma voor een bakkie en taart en daarna naar mijn mams waar we geluncht hebben. Allemaal kort want om 11 uur waren we bij de eerste en om 13:30 moest ik thuis zijn omdat ik om 14:30 op het werk moest zijn voor een avond dienst. Tijdens de dienst de sleutel van de multifunctionele ruimte opgehaald waar de reanimatie pop staat opgeborgen, de koffer mee genomen naar de afdeling zodat ik die na mijn dienst mee kon nemen naar de auto. Eenmaal thuis aangekomen moest ik de koffer uit mijn auto halen en in de gang zetten, want ik moest de volgende ochtend de auto naar de garage brengen voor onderhoud en keuring.
Maandag 9 mei 2022 Mijn auto weggebracht en een leenauto mee genomen. Afijn, ik hoopte natuurlijk dat de koffer (flink aan de maat) in de leenauto paste, gelukkig kon die op de achterbank van de kia picanto die ik mee had gekregen als leenauto, thuis aangekomen de koffer in de auto gezet en in de middag naar Schiedam voor mijn EMDR sessie.
Daar aangekomen beetje gepraat over wat ik de laatste tijd heb mee gemaakt en hoe ik mij voel etc. En natuurlijk hoe ik mij heb gevoeld na de vorige sessie. Gestart met de pulsoren, koptelefoon en de lichtbalk om te kijken of het niveau waar ik geëindigd was nog steeds hetzelfde was. Ik had gedacht dat ik een terugval zou hebben, want dat heb ik eerder gehad, maar het tegendeel was waar. Ik voelde mij best goed en rustig.
Zo zijn we gestart met de pop uit de koffer te halen en te instaleren om de reanimatie uit te kunnen voeren. Toen alles klaarlag nog even terug op de bank om nogmaals te peilen of het gevoel goed bleef. En gek genoeg bleef het hetzelfde. Dus ik mocht op eigen tempo gaan beginnen met het reanimeren van de pop. Ik ben naast de pop gaan zitten en heb alles wat ik moest zeggen en alles wat ik moest doen, zonder extreme emoties, zonder flashbacks kunnen doen. Ik was stom verbaasd, dat ik het in eerste instantie niet geloofde. Nadat ik dit heb gedaan nog met de therapeut erover gepraat, hoe is je gevoel nu etc. En met dat gevoel weer even terug op de bank met alle atributen. Ik voelde mij rustig.
We hebben er nog even over gepraat, het is natuurlijk niet dat bij een volgende reanimatie dit niet heftig zal zijn. Maar nu ik deze reanimatie heb verwerkt op dit moment zal het wel weer mogelijk zijn om gewoon een reanimatie pop aan te raken zonder flashbacks en verdriet. De therapeut gaf mijn nog als tip mee om eventueel met een BHV training mee te gaan kijken, op de achtergrond om te kijken hoe ik me voel en als de mogelijkheid er is en ik voel me goed om alvast mee te doen. Ik kan altijd weer terug komen voor meer sessies als dit noodzakelijk is, dus als ik een extreme terugval krijg waar ik niet uit kom kan ik gewoon weer bij haar terecht. Dat meelopen is nog niet rond Hans moet nog kijken of er datums zijn wanneer ik ook kan om mee te lopen, en hopelijk dat ik dan in het vervolg een BHV training gewoon mee kan blijven doen !
Al met al ben ik blij dat ik dit toch heb doorgezet, daar ik een moment heb gehad (eigenlijk wel meerder) waarbij ik dacht, is dit het wel waard, past dit wel bij me en zal ik ooit het gewenste resultaat bereiken. En ondanks alle emoties, prikkelbaarheid, spanning, lichamelijke klachten door de sessies, ben ik blij dat ik het tot het einde heb gedaan!
Ik ben trots!
Trots op mezelf omdat ik dit begonnen ben.
Trots op mezelf dat ondanks het zwaar en moeilijk was ik doorgezet heb.
Trots op mezelf met wat ik nu bereikt heb.
Liefs,
X.Little.!
24 mei 2022
- meld ongepast verhaal
-
Lezer
woensdag 25 mei 2022 06:26
Je mag ook zeker trots zijn op jezelf.
-
LilAngel
woensdag 25 mei 2022 07:07
Super trots mag je zijn. EMDR is echt pittig, maar gelukkig meestal de moeite waard. Fijn dat het je dit zo heeft opgeleverd dat het nu wel goed gaat
-
Mysterion
vrijdag 27 mei 2022 06:23
Je laatste 3 zinnen zeggen alles.
Ik heb veel bewondering en respect voor wat je hebt ondernomen om je probleem aan te pakken.
Jij bewijst voor jezelf dat je alles kunt overwinnen.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 28 mei 2022 Mijn wereld ( 2 )
- O 24 mei 2022 EMDR 9 Final ( 3 )
- O 22 apr 2022 EMDR 8 ( 2 )
- O 13 apr 2022 EMDR 7 ( 2 )
- O 13 apr 2022 EMDR 6 ( 2 )
- O 13 mrt 2022 EMDR 3, 4 & 5 ( 4 )
- O 01 feb 2022 EMDR sessie 2 ( 4 )
- O 14 jan 2022 Nieuw begin ( 11 )