Ik leef met hoarders

Zucht. Ik wordt gestrest van de hoeveelheid spullen in huis. Overal liggen stapeltjes. Op alle platte oppervlakten. Alle! Op tafel, vloer, kastjes, aanrecht, zelfs op de treden van de trap (om mee naar boven genomen te worden, dus het initiatief is goed).

Mijn vrouw heeft gewoon veel spullen. En is op zich voor rede vatbaar, maar toch is het gewoon veel. Ze is een serialhobbyist. Dus heeft sowieso veel spullen.
Mijn kinderen, beiden onder de 10 jaar, zijn nog amper voor rede vatbaar. Er mag uiteraard geen tekening weg, stel je voor. Dan is 'ie weg! En naast de school tekeningen en knutsels is er ook nog de naschoolseopvang die waar er een hoop van binnen komt. Oké, maar dat mag na een paar weken toch wel weg? Nee dus.

Hoe doen normale gezinnen dit?

Op minimalisme blogs en videos krijg je altijd de tip, in meerdere varianten: als je het er met ze over hebt dan zullen ze wel tot inkeer komen. Nee mevrouw, dit is wat ze prettig vinden. Zij hebben niet hetzelfde probleem als ik. Ze vinden "hoarden" prima. Dingen weg doen, dat is pas onprettig voor ze.

En ik accepteer ze zoals ze zijn. Dus dan zelf maar opruimen. Maar elke keer als ik daaraan begin, dan kom ik er achter dat ik alleen mijn spullen kan opruimen of weg doen, en eventueel wat gedeelde dingen opruimen (niet weg doen), want de rest moet in overleg. En bij het overleg voel ik me de boeman. En dingen mogen bij hoge uitzondering mondjesmaat weg. Dus veel zin heeft het niet.

Nogmaals, hoe doen normale gezinnen dit?
04 jun 2023 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Flooow
Flooow, man, 42 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende