Happily Never After..
Nooit... Dat denk ik, dat ik het gewoon niet verdien. Ik hoop het wel natuurlijk, maar ik verdien beter dan
degene bij wie ik me goed voelde. Ik weet dat ik beter verdien. Daarom heb ik het uitgemaakt. Maar
toch, ergens mis ik het. Gewoon het gevoel dat je iemand hebt, iemand op wie je kan terugvallen als het
moet, als het nodig is. Niet dat dat kon, maar toch. Het gevoel niet alleen te zijn, ook al was ik dat wel.
Het gevoel dat iemand van je houd, ook al leek dat zo vaak niet zo te zijn. Het gevoel dat je iemand
kan vertrouwen, ook al werd dat keer op keer beschaamd...
Maar ik zocht ook meer in hem. Iets wat hij niet in zich had. Hij was te lief op een manier. Niet dat
vreemdgaan en aggressie lief is. Maar ik zoch iets anders in hem. Ik weet niet wat percies, weet het
woord niet, wel het gevoel. Het gevoel dat ik heb bij W. Dan voel ik me gewoon mezelf, veilig, geborgen,
klein, ofzo.. Misschien weet ik het woord wel, maar ik kan het niet zeggen. Ik heb het zelf nog niet
geaccepteerd, dus kan ik het ook niet aan andere vertellen. Het is mijn gevoel, het is hoe ik ben en
dat kan ik wel accepteren opzich, soms. Maar nu even niet. Nu wil ik me zo graag zo voelen, maar dat
kan ik niet. Niet nu, dan zou ik breken.
En ik kan veel bij W., maar breken nog niet. Ik kan me helemaal overgeven, helemaal mezelf zijn en dat
dan ook accepteren, ik kan hem toestaan mij klein te laten zijn, durf klein te zijn. Maar breken kan ik
niet. Ik kan nog niet dat randje over. Dat kan ik mezelf nog niet toestaan zover erin te gaan. Ik moet
een stukje controle bewaren. Al ging dat gister zelfs niet meer. Alle controle was weg, had ik aan W.
gegeven, maar breken kon ik niet. Al had ie me bijna zover, maar ik wilde niet.
Ooit komt het wel. Ooit vind ik het wel. Of het nu met W. is of niet. Het maakt niet uit. Als het ooit maar
voor mij bestaat. En dat weet ik zeker!
miich, vrouw, 17 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende