So this is what it feels like...

Ik heb me altijd afgevraagd, hoe zou het zijn om populair te zijn? Ik denk dat iedereen dat wel wilt weten,
of in ieder geval iedereen die t niet is of niet is geweest. Je stelt het je voor als iets moois, als iets leuks,
iets waar je trots op kan zijn. Het meisje dat er zo goed uit ziet, waar iedereen op wilt lijken. Dat door
iedereen nagekeken word. Het meisje met het oneindige zelfvertrouwen...

Dit jaar ben ik begonnen op een nieuwe school. Op mijn oude school was ik gewoon het aardige meisje
dat met iedereen bevriend was. Jongen of meisje, maakt niet uit. Geen vooroordelen, gewoon aardig
tegen iedereen. Niet dat ze vonden dat ik er niet goed uit zag, maar gewoon goed, niet speciaal ofzo, niet
geweldig. Gewoon een meisje dat je graag als vriendin hebt om mee te chille. Een meisje waar je een
gezellige avond mee hebt. Een meisje waar je goed mee kan praten, maar ook onzin mee kan kletsen.
Maar meer ook niet. Zo'n meisje was ik.

Maar dit jaar is dat anders. In het begin had ik het totaal niet door. Ik ging gewoon leuk met iedereen
om. Meisjes, jongens, nog steeds geen verschil. Tot ik met mensen op msn begon te kletsen, ze mijn 06
nummer kregen. Er roddels kwamen die mij ook opvielen. Een date is leuk, maar als de volgende dag de
hele school er over praat, is het al minder. Als er dan ook nog verhalen rondgaan die helemaal niet waar
zijn, word het nog minder leuk. Ik zag het gewoon niet denk ik. Maar eens een date met een ander, nog
iemand, ach ik was net vrijgezel dus waarom niet als zij het toch ook gezellig vonden.

Langzaam hoorde ik steeds meer verhalen. Niet alleen over mezelf, wat ik gedaan of gezegd zou hebben,
maar ook wat anderen over mij zeiden. Dingen als "Damn die is lekker" dat soort dingen. En ik heb het niet gezien, niet doorgehad. Ik heb het gewoon niet gemerkt. Omdat ik het niet gewend ben denk ik,
omdat ik te naief ben. Ik dacht echt dat we vrienden konden zijn. Gewoon konden chillen zonder dat er
meer achter zat. Niet met iedereen natuurlijk, maar wel met een aantal. En ik heb me gewoon vergist.

Dus, nu ben ik populair. Ik heb me altijd afgevraagd hoe het zou voelen als je iedereen kon krijgen. Nou,
het voelt niet zoals ik het me had voorgesteld. Ik had gedacht dat ik me mooi zou voelen, dat is niet zo.
Ik voel me dik, let altijd op hoe ik eruit zie, of mijn make-up nog goed zit en mijn haar. Ik kan niet meer
een dagje gewoon een baaldag hebben, dat word gelijk opgemerkt. Ik kan niet meer gewoon met
iedereen praten, want dan vragen ze waarom ik met die of die praat. Ik kan niet meer doen wat ik wil,
omdat iedere stap die ik zet wel door iemand word gezien, waardoor de volgende dag de hele school het
weet. Ik word door sommige andere meiden met de nek aangekeken, omdat ze jaloers zijn. Tegelijkertijd
wilt iedereen met je omgaan. Het is vermoeiend. Eigenlijk voel ik me nog minder zelfverzekerd dan toen
ik gewoon aardig werd gevonden, ongeacht hoe ik eruit zag. Het is alsof je altijd onder druk staat.

Natuurlijk zag ik ze wel kijken. Natuurlijk had ik ook wel door dat het anders was als vroeger. Maar ik had
niet door wat ze dachten. Sommige zijn oprecht, dat geloof ik echt, die willen meer als alleen sex. Maar
de meeste, die willen me alleen gebruiken. En dat maakt me op de een af andere reden toch af en toe
best wel bang ofzo. Populair zijn, van mij hoeft het niet!