Gewicht
Gewicht vind ik iets moeilijks. Ik geloof dat ik er vaker over geschreven heb. Ik was altijd heel dun, ik pas qua broek in het kleinste maatje van de H&M, pas de meeste broeken niet bij andere merken. Op de middelbare school kreeg ik vaak te horen: "Je bent zo dun!" "Je bent zo wit!" "Je bent zo dun en wit!" Want ik snel bruin werd ik ook niet. Op den duur werd mijn respons op dat ik zo dun was: "Ik ben niet dun, jij bent gewoon dik." Dat werd niet in dank afgenomen, want dat was een belediging. Ik at werkelijk alles wat ik wilde eten, at zakken drop en pakken koekjes naar binnen, at veel avondeten, maar ik kwam gewoon niet aan. Waarom is "Je bent zo dun" dan geen belediging? Het was immers wel bedoeld als: jij bent anders en dat mag je niet zijn. Jij bent niet goed genoeg. Jij voldoet niet aan de norm.
Afgelopen half jaar beweeg ik denk ik minder. Ik heb ook minder stress. En ik kom aan. Mijn buik begint een beetje over mijn broek te puilen en mijn broeken gaan steeds minder gemakkelijk aan. Rokken die eerder te los zaten, beginnen te passen. Fijn! Ik kom aan! En toch heb ik er moeite mee. Jarenlang heb ik hetzelfde gewicht gehad. En nu begin ik ineens te groeien. Ik vind het wennen. Mijn neiging is om terug te willen naar mijn oude gewicht. Ik ben begonnen met sporten onder het mom van: dat is gezond. Sporten is ook gezond. Maar stiekem ben ik gewoon bang om dik te worden. En dat, terwijl mijn gewicht waarschijnlijk nu eindelijk gezond begint te worden.
Eergisteren zat ik naast mijn moeder op de bank. Zij vergelijkt haar benen met die van mij en zegt: "jouw benen zijn dikker dan die van mij!" En ik schaam me. Ik zeg: "ja ik ben een beetje aangekomen". Zegt mijn zus: "Vroeger was ze ook een dikkertje, toch?" Ik wil het niet, maar het raakt me. Als ik vraag of het niet erg is dat ik ben aangekomen, zegt mijn zus dat het juist goed is. Maar het zit diep.
Ik vind gewicht lastig. En ik weet dat ik niet alleen ben hierin. Dingen zouden niet om gewicht moeten gaan, en toch gaan ze dat wel. Je bent nooit goed genoeg. Je bent altijd te dik of te dun. Je bent gegroeid of afgevallen. Ik hoorde het thuis ook. Mijn moeder die heel slank is en zegt dat ze op gewicht moet blijven. Mijn vader die 5 kg moet afvallen om niet te dik te worden en daarom geen melk meer in zijn koffie neemt. Waarom dat gehamer als het niet gevaarlijk is?
De opmerking van mijn zus zit hem waarschijnlijk in het feit dat ze erg veel moeite gedaan heeft om aan de komen, daar een lactose-intollerantie aan over heeft gehouden en nu juist onbedoeld afvalt. Jaloers? Misschien?
Afgelopen half jaar beweeg ik denk ik minder. Ik heb ook minder stress. En ik kom aan. Mijn buik begint een beetje over mijn broek te puilen en mijn broeken gaan steeds minder gemakkelijk aan. Rokken die eerder te los zaten, beginnen te passen. Fijn! Ik kom aan! En toch heb ik er moeite mee. Jarenlang heb ik hetzelfde gewicht gehad. En nu begin ik ineens te groeien. Ik vind het wennen. Mijn neiging is om terug te willen naar mijn oude gewicht. Ik ben begonnen met sporten onder het mom van: dat is gezond. Sporten is ook gezond. Maar stiekem ben ik gewoon bang om dik te worden. En dat, terwijl mijn gewicht waarschijnlijk nu eindelijk gezond begint te worden.
Eergisteren zat ik naast mijn moeder op de bank. Zij vergelijkt haar benen met die van mij en zegt: "jouw benen zijn dikker dan die van mij!" En ik schaam me. Ik zeg: "ja ik ben een beetje aangekomen". Zegt mijn zus: "Vroeger was ze ook een dikkertje, toch?" Ik wil het niet, maar het raakt me. Als ik vraag of het niet erg is dat ik ben aangekomen, zegt mijn zus dat het juist goed is. Maar het zit diep.
Ik vind gewicht lastig. En ik weet dat ik niet alleen ben hierin. Dingen zouden niet om gewicht moeten gaan, en toch gaan ze dat wel. Je bent nooit goed genoeg. Je bent altijd te dik of te dun. Je bent gegroeid of afgevallen. Ik hoorde het thuis ook. Mijn moeder die heel slank is en zegt dat ze op gewicht moet blijven. Mijn vader die 5 kg moet afvallen om niet te dik te worden en daarom geen melk meer in zijn koffie neemt. Waarom dat gehamer als het niet gevaarlijk is?
De opmerking van mijn zus zit hem waarschijnlijk in het feit dat ze erg veel moeite gedaan heeft om aan de komen, daar een lactose-intollerantie aan over heeft gehouden en nu juist onbedoeld afvalt. Jaloers? Misschien?
31 aug 2020
- meld ongepast verhaal
-
LilAngel
maandag 31 augustus 2020 17:50
Het belangrijkste is dat jij je er goed bij voelt, en dat het inderdaad gewoon gezond is.
Natuurlijk is sporten/bewegen goed, en gezond eten evengoed. Maar zo te lezen is het zeker niet erg om iets meer reserves te hebben dan dat je had. Het kleinste maatje is voor ons 26 jarigen niet “normaal” of gezond meestal. Denk ik.
Zelf heb ik ook moeite met aankomen, maar wanneer ik te weinig weeg merk ik wel dat ik minder energie heb en dat hetdus niet gezond is. Dan is iets meer vet gezonder denk ik.
En ja, het is makkelijk gezegd dat je schijt moet hebben aan wat anderen zeggen maar de wereld is zo oppervlakkig en zo eenzijdig qua mode-beeld. Het schoonheidsideaal lijkt nog steeds dun of gespierd of graatmager te zijn en we vergelijken ons maar al te graag met de ander of met hoe we eerder waren. Het gaat niet om het uiterlijk eigenlijk, maar hoe we er ons bij voelen. Voelt het goed? Heb je voldoende energie? Kun je genieten van hoe je kleding zit? Voel jij je zeker en heb je zelfvertrouwen bij hoe je lichaam er nu uitziet?
Gewicht is een getal. En zeker kan het gevaarlijk zijn alleen op dat getal te letten. Dik en dun zijn relatief. Misschien zijn ze wel jaloers ja, aankomen is soms een stuk lastiger dan afvallen.
-
Ocelot
dinsdag 01 september 2020 13:18
Pff ik wou dat ik je kon helpen. Ik weet hoe frustrerend het kan zijn om zo bezig te zijn met je uiterlijk. Ik heb ook jaren met mijn gewicht geworsteld. Tot het obsessieve toe. En nog! En voor wie? Geen idee. Gezond zijn is het belangrijkste, maar ik begrijp je gevoel helemaal.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 11 jan 2021 Op zoek naar een nieuw huis ( 2 )
- O 20 okt 2020 Herfst, creatieve projecten en plantjes * ( 1 )
- O 12 okt 2020 Plantenmoeder * ( 9 )
- O 12 okt 2020 Onvergeten herinneringen 18+ ( 2 )
- O 31 aug 2020 Gewicht ( 2 )
- O 31 aug 2020 Dag 169: Verhuizen ( 1 )
- O 13 aug 2020 Vaarwel Antigone ( 3 )
- O 05 aug 2020 Soms denk ik aan Antigone
- O 05 aug 2020 Vakantie ( 2 )
- O 11 jul 2020 Dag zoveel: Positiviteit ( 4 )
- O 15 apr 2020 Dag 31: Pesach en Pasen
- O 02 apr 2020 Dag 18: Heel veel thee en andere pakjes ( 5 )
- O 27 mrt 2020 Heerlijke Chocolate Fudge koeken 2 ( 7 )
- O 27 mrt 2020 Dag 12: ik wiggle mijn arm onder je ( 2 )
- O 24 mrt 2020 Dag 9: beginnersfoutjes ( 1 )