(Gedicht) Snippertjes
De grijze groeven in het dak
De vogels voor de verandering stil
Knarsetandend, handen-krampend
Zit ik hier tegen mijn wil
Er gaat mij nu niets meer te ver
Wat ik zou doen om in slaap te komen
De bomen wiegen rouwig heen en weer
De bladeren houden mijn aandacht vast
Vol leven, kleur en energie
Pronken ze trots aan alle takken
Tot ze loskomen, die arme makkers
En als vuil op de grond neer smakken
Verdwaasd en dorstig op de wind leunen
Je lot accepteren; je hebt geen keus
Tot je uitdroogt, en wordt verspreid
In tientallen kleine snippertjes (heus!)
Vrijheid.
Het voelt als een bijtend zuur - dat pruttelend mijn ziel oplost.
Mims05, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende