[gedicht] Onvergeven
Korte, snelle flitsen die doen zinderen
Rauwe woorden in de verte - zacht
Vlagen van smaken en rare geuren
Welke ik sindsdien allerdiepst veracht
Het kraken van vloeren en openslaande deuren
Constante bries van het doordrenkte gehijg
De alcoholwalm slaat mijn gedachten neer
Doet me walgen, en zorgt dat ik zwijg
Voor zover het mogelijk is
Gaat iemand hiervoor boeten
Niks vergiffenis of 'verder gaan'
Ze één voor één confronteren
En bij allemaal het licht uit hun ogen slaan.
(Not so easy to ignore it anymore now, is it?)
Mims05, vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende