Dingen doen/"werktijden"

Ik las gisteren iets:

"Als je belangrijkste innerlijke drijfveer gebrek aan eigenwaarde is, dan doe je de dingen uit schuldgevoel of uit angst om tekort te schieten. Je hebt het idee dat je van alles móet, omdat je anders faalt, niet de moeite waard bent. Dus probeer je voortdurend te doen wat (je denkt dat) er van je wordt verwacht.

Schiet hierin niet door, want dan kan hetgeen je wérkelijk wilt erbij inschieten. Je laat je leven bepalen door zaken waarvan je denkt dat ze moeten en kunt zo het gevoel krijgen dat je wordt geleefd. Versterk je gevoel van eigenwaarde. Als je meer zelfvertrouwen hebt, durf je vaker te kiezen voor wat je zelf wilt, en wordt het makkelijker om schuldgevoelens naast je neer te leggen."

And that hit close to home, man.

Ik vind die self-helpretoriek bullshit, dat je alleen maar genoeg bent. Gewoon, zo maar.

En dat onderwerp is veel te filosofisch om nu uit te gaan typen.

Maar heb ik eigenwaarde?

Heb ik zelfvertrouwen?

Ik leefde al van kinds af aan met een... Waarschijnlijk zelfopgelegd schuldgevoel dat ik mezelf maar moet wegcijferen.

Ik ben niet op het juiste moment geboren. Mijn moeder merkte te laat dat ze zwanger was en er kon niet voor haar-morele (en/of veilige?) abortus worden gepleegd, ze heeft symptomen van PCOS waardoor het een zegen is dat ze uberhaupt zwanger kon worden, maar ze had en heeft zoveel potentie.

Maar het is niet mijn schuld dat ze *NA* mij keuzes maakte voor mensen die drama in onze levens brachten.

Ik mag er gewoon fucking zijn.

Het is niet mijn schuld dat haar leven, mijn leven zo ging zoals het ging.

Waarom haar carriere niet zo is ontplooid zoals het had kunnen zijn.

Door mijn neurotische karakter denk ik mezelf altijd gaten in.

Ik weet niet hoe ik mijn eigenwaarde weer moet opbouwen zodat ik niet alleen maar denk.

Ik moet anderen niet lastigvallen.

Ik moet waarde toevoegen aan de levens van anderen.
...
Wat wil ik?

Ik wil nu mijn scriptiebegeleider mailen om te vragen of ze weet hoe ik meer motivatie kan opbrengen voor mijn scriptie, meer inspiratie kan brengen.

Ik heb zo lang een beroep in de praktijk nagestreefd en ik zat zo vast in het idee van, ik wil eerst praktijkervaring opdoen zodat ik niet in een ivoren torentje beland als wetenschapper.

Maar ik wil die scriptie schrijven.

Net zoals mijn twee bachelorscripties is dit onderdeel van mijn portfolio.

Het hoeft. Allemaal. Niet. Perfect.

Ik voel me overweldigd maar schrijven helpt.

Oja. "Werktijden" in de titel staat er omdat het in mijn hoofd zit dat mijn moeder zich beledigd voelde toen ik uitte dat het me erg veel energie kostte om langer naar winkels te gaan dan ik verwachtte, plus drukte van mam en zusje erbij. En de manier waarop ik het voorwoordde was vervelend voor d'r denk ik.

En toen zei ze erbij "OH DUS JE ZIET HET ALLEMAAL ALS WERK HE. NOU DAN MOET JE VANAF 16:30 TIJD INPLANNEN VOOR JE FAMILIE."

Naja ik had dat geprobeerd tijdens mijn masterstudie he maar daardoor voelde ik alsof ik 0,0, tijd voor mezelf heb omdat ze zo fucking veel tijd van me verlangt doordeweeks.

Als ik op mezelf woonde en/of een eigen gezin had dan zag ik mam en zusje wss hoogstens 1x per week.

Verdomd mens.

Doei.

Laat me van mijn trauma's en burn-outklachten herstellen, ja.