Dagdromen

Mydiary trekt de laatste tijd meer en meer aan me. Maar het is dan ook wel heel verleidelijk om niet met stage bezig te gaan maar andere dingen te doen. Rondneuzen hier is één van die dingen. Een andere is naar buiten kijken, naar de honden die worden uitgelaten op dit groen overgoten industrieterrein, of naar de vlaggen voor mijn raam die vooral vandaag erg hard hangen te wapperen in de wind waar ik aan het eind van de dag tegenin moet fietsen.
Ik weet dat over een half á heel uur er een vrouw aan komt rijden en haar auto parkeert op het mooie grasveld tegenover mijn 'kantoor'. Een vrouw met kort rood, rechtopstaand haar en een peuk in haar bek, die haar dobermanns uit de auto gooit en daarna weer in de auto gaat zitten zodat ze, neem ik aan, geen last heeft van hun geblaf. Ik ga dan even andersom zitten, uit het raam kijken, voor een minuut of drie. Waarna de vrouw weg rijdt en de honden voor haar auto uit rennen. Tot morgen, zou ik bijna zeggen.
Het mooie weer is ook verleidelijk. De zon schijnt, ik zie werkelijk waar geen enkel wolkje aan de lucht, hoewel de lucht niet zo mooi helder blauw is als in de zomer. Vorige week dacht ik dat het wel zo warm zou zijn dat mijn raam bij mijn bureau wel even open zou kunnen. Na een paar minuten heb ik die toch weer dicht gedaan. Het líjkt wel warm, maar zolang je niet in de zon staat is het dat nog niet. Jammer.
En dan zie ik die mooie gladde asfaltweg hier, en krijg ik zin om te hardlopen. Terwijl ik helemaal niet aan hardlopen doe. Maar misschien werkt dat gladde asfalt wel net als een leeg fel papier: daar moet wat op! Of misschien ga ik ook wel skeeleren. Skeelers heb ik nog wel, ergens. Ik zag laatst zelfs nog iemand rolschaatsen, dat lijkt me ook weer leuk.
Ik heb dus in alles zin, behalve in stage.

En ik had het mis. Mevrouw is er al, een kwartiertje eerder dan verwacht.
Ik ga me omdraaien en de honden bekijken.