Wat alles met je kan doen na zoveel tijd

Van de week heb ik een gesprek gehad met m'n vriendin.
Dat heeft aardig wat stof gegeven om over na te denken.
Komt vooral dat ze wat liet vallen over de vader van m'n kind.
Dat ik de enige ben die nog op z'n facebook staat.
Dat wist ik niet, ik ben er niet mee bezig, maar toch nieuwsgierig dus ik was gaan kijken en het klopt.
De vriendin na mij, staat er niet meer op, en z'n huidige vriendin ook niet.

En het stomme is, daardoor blijft dat dan weer hangen in m'n hoofd.
Dat ik toch ergens nog een plekje in z'n hart heb.
Ik heb zo lang nog hoop gehad, zelfs na dat we uit elkaar waren dat er iets goeds in hem zat.
Maar na de dood van z'n moeder, is er bij hem ook wat veranderd.
Sindsdien is hij niet meer de oude, en onze breuk heeft hem nog meer norser gemaakt denk ik.
Hij is niet meer dezelfde man van 16 jaar geleden waar ik verliefd op werd.

Ik heb net een gesprek gehad met een vriend van me.
En daar in heb ik van me af gepraat over de vader van m'n kind, wat voor'n giftige relatie dat was.
Alles behalve van wat het hoorde te zijn.
Hoe gek het is dat 1 persoon je zo kan beschadigen, met nu als gevolg dat ik moeilijk mezelf kan openstellen.
Of ik nog gevoelens voor hem heb?
Het zou kunnen dat ik dat heb weg gedrukt, het niet willen voelen, anders kan ik nooit m'n leven oppakken, ik bedoel we zijn nu 6 jaar verder na de breuk.
Het heeft me heel veel pijn gedaan toen hij nog een kind kreeg met z'n 2e vriendin.
Want ik was de enige moeder van z'n kind, het gevoel dat ik iets voor hem betekende.
De dag dat de baby geboren werd, werd ik wakker gebeld door hem.
Ik nam op, feliciteerde hem en ging weer verder slapen.
Maar later op die dag kwam het pas binnen en kreeg ik een paniek aanval.

Het is zo raar te beseffen dat als je uit elkaar bent, en de keuzes die je ex maakt, ook invloed op mijn leven heeft.
En voor de rest van mijn leven met diezelfde vrouwen te maken hebben.
Dat is zo fucking kut, maar ik moet er maar gewoon mee leren omgaan.

maar ik had het er verder met die vriend van me, over wat voor relatie het was, dat ik mezelf in had verloren.
Dat hij op nummer 1 stond, daarna m'n zoon en op 3 mezelf.
En niet te vergeten veel te veel over m'n eigen grenzen heen gegaan.
Het besef dat ik nu heb is, dat ik m'n hele ziel en zaligheid in de relatie heb gestoken en ik niet weet wat ik er mee aan moet.
Als ik het er al over had voelde ik een brok in m'n keel, de tranen opkomen.
Dat wilde ik niet vanwege hem, hij verdient m'n tranen niet.
Ik weet dat ik beter verdien dan dat.
Maar op dat moment gaf die vriend van me een compliment.
"Maar je bent een lieve leuke vrouw en je gaat echt jezelf vinden en ook een man die je heel leuk vind, dat weet ik zeker."
Dat kwam als een bom binnen, en de tranen begonnen te vloeien en niet zo'n beetje ook.
Ik denk dat ik het nodig had om dat te horen, ik geloof er zelf amper in.
Maar, het was alsof hij precies wist wat ik nodig had op dat moment.
22 jul 2022 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Aria
Aria, vrouw, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende