verstoten en atheist

Een hele goede avond,

Ik ben een jonge vrouw, Marokkaanse afkomst, opgevoed met islamitische cultuur.
Nu kun je het vast wel raden, ik ben hartstikke atheist. Hier ben ik ong. op mijn 17e volledig achter gaan staan.
Al sinds jongs af aan vond ik geloof al lastig, maargoed als je jong bent volg je de ouders blind.
Rond mijn 13e begon ik te rebellen en met de jaren dingen uit te proberen, seks, drugs, alcohol.
Er kwam steeds meer aan het licht en mijn ouders hebben mij vaak zwaar gestraft. Ik ben altijd grof gebekt geweest maar van mijn moeder slikte ik alles. Op een gegeven moment had ik genoeg van het neerbuigende gedrag en het geweld, ik ging er eindelijk tegenin. Mijn god als ik toen wist hoe onacceptabel het was in de Marokkaanse cultuur dan was het allemaal anders gelopen.
Het geweld nam toe en ruzies liepen op, tot de dag dat mijn moeder besloot eerwraak te plegen, zij vond dat haar dochter zo ten schande was dat moeder het recht had om moord te plegen.
Met het mes aan mijn keel kwam de politie binnen, redders in nood. Ik werd uit huis geplaatst en heb ander half jaar op groepen gewoond, zonder enige vorm van vrijheid of communicatie. Ondertussen werd mijn gedrag erger en wat eerst leek op een opstandige puber bleek Borderline en PTSS te zijn.

Nu woon ik weer sinds enkele maanden thuis en word er niet meer tegen mij gepraat, over een kleine 2 a 3 maanden verlaat ik het huis. Mijn moeder liet duidelijk weten, als ik vertrek word ik verstoten en wilt heel mijn gezin en familie mij niet meer spreken of zien. Mijn moeder brak mijn hart.
Ik had nooit gedacht dat mijn moeder mij zou laten kiezen, of mezelf of mijn ouders. Kies ik voor mezelf dan mag ik openlijk zijn wie ik ben. Kies ik voor mijn ouders dan ben ik verplicht moslim en blijf ik thuis wonen tot mijn perfecte islamitische mannetje komt om met me te trouwen en kinderen te baren.

een dilemma dus, waarvan ik eigenlijk al dondersgoed het antwoord al op weet, maar de angst om zonder moeder en gezin te leven is doodseng. Waardoor ik mijzelf snachts kapot pieker om toch te blijven.

Ik weet het, je moet gaan, het is goed zo.