waar begin ik?

Hallo lief dagboekje,

Het is een verschrikking.
Waarschijnlijk vraag jij je nu af wat er nou precies zo verschrikkelijk is. Nou, wat niet eigenlijk?
Laten we beginnen bij mezelf, mijn depressie komt me mijn strot uit, psychotische klachten doen me de das om en borderline maakt normaal denken niet mogelijk. Het is moeilijk functioneren af en toe omdat mijn brein niet altijd enorm logisch of rationeel te gang gaat. Ik probeer al die labels en stoornissen niet mijn leven te laten lijden, toch ontkom ik niet aan de aanwezige trekjes. Relaties tot andere komen vaak moeizaam tot stand en worden vaak snel weer vernietigd, door mijn extreme reacties en onverwachte stemmingswisselingen. Dit zal ik ooit nog is helemaal uitschrijven, maar het doel in dit verhaal is alles globaal uitleggen. Het moet namelijk uit mij, ik word ziek van alles wat er gebeurd.
Het gaat namelijk verder naar het moment een aantal weken geleden. Mijn vriend blijkt al 2 jaar lang verslaafd te zijn aan cocaine, dit nieuws was een harde klap in mijn gezicht. Zware gesprekken gevoerd maar wel het punt bereikt waarin hij belooft te stoppen. Het knelpunt zit in dat hij geen hulp wilt zoeken, maakt niet uit hoe erg ik mijn best deed. Afkicken is ontzettend zwaar en hij voelt voor het eerst weer emoties na 2 jaar en na 2 jaar alles wegstoppen komen alle zware en pijnlijke dingen weer omhoog. Ik zie PTSS over traumas waar hij eerst niks over vertelde, tot afgelopen week. Hij barste in tranen uit en het groeide uit tot een paniekaanval, uiteindelijk vertelde hij me over de verschrikkelijke dingen die hij in de gevangenis heedt gezien en over seksueel misbruik dat heeft plaatsgevonden in zijn tiener jaren.

Ik wil met alle man en macht helpen maar ik weet niet hoe. Het is allemaal zoveel in een keer.
Ik moet hier over nadenken.

Je hoort snel weer van me,

Liefs,

Ik