"The Voice of Holland"

Ik besef dat het nieuws over "The Voice of Holland" veel mensen sensatieziek doet "smullen". Ik moet zeggen dat ik ook wel een "guilty pleasure" voor roddels heb, maar meestal voel ik me belazerd als ik ze gelezen heb. Dan stelt dan het eigenlijk voor de zoveelste keer niet veel voor.

Wat er ook van waar is; dit is niet "smullen", maar heftig omdat ik het zelf ook meegemaakt heb in een andere vorm en nog meerdere keren ook. (Gelijk nu ik dit zo schrijf popt meteen het spreekwoord over de ezel en de steen in me op. Alles wat ik daar nu over wil zeggen is dat ik het jammer vind dat mijn ouders mij als kind niet weerbaarder hadden gemaakt. Misschien schrijf ik daar later nog wel eens wat over...)

Ik voel me niet zielig over wat ik heb meegemaakt en doorgaans denk ik er ook niet vaak aan. Ik kom tot de conclusie dat ik de herinneringen verdrongen heb. Als ik mezelf ertoe zet over dit onderwerp in mijn geheugen te duiken, komt er geen stroom, maar steeds beetje bij beetje iets los waarvan ik zelf verbaast ben dat het bij elkaar allemaal eigenlijk zo veel is.

Misschien laat mijn geheugen ook maar beetje bij beetje los omdat het gevoel wat erbij hoort zo overweldigend kan zijn. Hoe het voelt dat het aan jezelf ligt, de onmacht van het niet duidelijk kunnen communiceren dat je iets niet wilt, de boel gezellig proberen te houden omdat de persoon die je dit aandoet toch ook wat voor je betekend. Onmacht, schaamte, radeloosheid, paniek, een wervelstorm aan emoties die zo overweldigend is dat je daardoor niet met de situatie om kunt gaan...

Ook nu, nu ik er iets over probeer te schrijven overvalt die wervelstorm me weer. Mijn lieve vader is jarig vandaag, hij wordt 88. Ik doe die akelige doos van Pandora maar gauw weer dicht...
20 jan 2022 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Intarsia
Intarsia, vrouw, 51 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende