Paralel universum

Ik wou dat het anders was gelopen. ik wou dat hij nog in mijn leven was, maar dan een andere rol vervullend. Hoe fijn het op dat moment was, dat moment met een hele korte strekking. Die kleine momenten van geluk, die zijn achteraf niet zo voordelig gebleken. Niet voordelig voor mijn leven nu en als ik er beter over nadacht was het allemaal niet zo leuk als ik dacht dat het was.
Ik heb met mijn vriend nu veel gezelligere tijden meegemaakt, maar met hem was het zo intens. Zo ongelooflijk intens. En ik dacht dat het gewoon het verliefd zijn was, maar het was op een andere manier intens dan met mijn huidige vriend.
Nu ik achteraf denk dat het eigenlijk helemaal niet zo gezellig was en ik lang niet zo veel heb gelachen als met mijn huidige vriend, waarom was het dan zo intens? Waarom voelde het als een enorm verlies waar ik zo lang over moest doen om overheen te komen. Had ik een enorme roze bril op?
Nee, want ik zette me flink van hem af en pas toen ik mezelf de kans gaf om zoiets gewoon toe te laten en niet steeds maar afwijzen door ongeloof, toen pas werd ik afgewezen. Toen pas zag hij in dat ik niet bij hem paste. En ik snapte dat besluit ook wel en het is niet dat ik denk dat hij wel bij mij paste. aar ik denk dat ik niet eens was met de timing? Na die magische tweede date, een herkansing van onze eerste date leek alles echt een sprookje, de momenten die daar vooraf zijn gegaan en die daarop volgde, ons contact en hoe vleiend en enthousiast hij over mij was, waren te goed om waar te zijn. Ik hield hem daarom ook een beetje af, maar niet veel langer na die magische tweede date heb ik het laten vieren en begon ik te accepteren dat hij gewoon echt enthousiast over mij was. Maar bij de derde keer dat ik hem zag was het een stuk minder geworden en voelde hem al wegglippen, net nadat ik had besloten om zijn enthousiasme te accepteren en te omarmen. Hij wees me af op mijn hoogtepunt. En hij had gelijk, we waren te verschillend en vooral onze leefstijlen en onze levensfase. Ik was een wildebras naast hem en voelde me daar vaak ongemakkelijk onder als ik dat verschil merkte. Hij maakte hele andere dingen mee dan ik, vertelde ook veel minder over wat hij meemaakte. Er waren eigenlijk geen enkele raakpunten met onze levens. Ik genoot ook veel te veel van mijn vrije leven, vrij van een relatie en vrij van het ouderlijk huis. En ondanks die weet, had ik geen enkele gedachten dat ik niet zou willen daten, omdat ik niet toe was aan een relatie. Ik sta altijd open voor leuk contact met iemand. Want het genieten van vrij van een relatie zijn, betekent niet dat ik met zo veel mogelijk verschillende mensen aan wil kloten. Ik vond het heerlijk dat die deuren weer ontgrendeld zijn, maar ik hoefde ze niet perse allemaal te openen.
Dus ja, ik vond het toen zeker wel prima om alleen hem te zien die periode. Maar de vrouw die ik toen was, vooral als ik bij hem was, voelde eigenlijk niet goed. Ik voelde me veel te erg als een tiener, niet omdat ik tegen hem opkeek, maar door het verschil in onze levens.
Als ik hem nu zou tegenkomen met eigenverblijf en een opleiding die ik volg en ambities, had het denk ik wel anders gemaakt..
Niet dat het dan beter ging als relatie, maar qua levels. Ik kon praten over mijn passies, die ik op dat moment niet had.
Terugkomend op mijn wensen helemaal het begin van dit geratel: Ik wou dat wij nu vrienden waren, waar niks seksueels mee is gebeurd. Ik wou dat we elkaar op een andere manier hadden ontmoet. Ik wou dat we elkaar op Jozsefs verjaardag hebben ontmoet en toen aan de praat raakten en elkaar vaker bij Jozsef tegenkwamen en af en toe samen met elkaar afspraken.
Dan nu zo gezegd te hebben, denk ik dat deze wens kansloos is. Die aantrekkingskracht was veel te sterk hiervoor. Thanks Naomi, je hebt jezelf totaal niet geholpen!
02 nov 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Waterdrager
Waterdrager, vrouw, 29 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende