Onderbuurvrouw op de koffie - hersenspinsel

Omggg ik heb iets gedaan gisteren wat ik vroeger nooit durfde - iemand toegelaten in de rommel. Mijn vorige buren waren beledigd omdat ik ze maanden na mijn intrek niet had uitgenodigd, terwijl ik wel vaker bij ze op bezoek was geweest. Ik laat mensen namelijk nooit binnen als het rommelig of onklaar is - dat vind ik respectloos tenzij je mij goed genoeg kent en lang genoeg en vaak genoeg op bezoek bent geweest dat ik weet dat je zegt wat je meent en meent wat je zegt.

Want dan kan ik inschatten of je eventuele chaos écht niet erg vindt of alleen maar compromeert uit beleefdheid of uit vriendschap.

Anyways. Geen spijt van want hun energie was slecht achteraf gezien. Die mensen binnenlaten in je huis - klein studiootje- met al die bad juju, en grensoverschrijdend gedrag, nahhhh. Rot op.

Maar deze mevrouw van onder, die is all the good vibes. Zij kwam binnen en kwam een paar van haar schilderijtjes op papier brengen. Heel mooi welkomstcadeau. Ze had ons eergisteravond al uitgenodigd maar heel uitdrukkelijk alleen "als we daar behoefte aan hebben".

Ik wilde wel langsgaan maar we waren om 19:00 nóg op pad voor spullen voor klusjes. En ik had haar nr niet om af te bellen, dus ik nodigde haar gewoon uit op de koffie ook al stond onze schema vol.

Ik merk dat connectie belangrijker is dan strak alles af hebben. En ik krijg niet minder dingen af. Door tijd vrij te maken voor mensen die "goed voelen", houd ik juist meer energie en tijd over (want minder tijd kwijt aan gepieker en mentale moeheid) en trek ik niet alleen degenen aan die mij door mijn toxic attachment style op mijn pad komen.

Toen ik te rigide was met mijn project planning, lukte het alleen om daaruit getrokken te worden door mensen die op co-dependency vlak met mij matchten. Die aantrekking alleen was sterk genoeg uit mijn rigide routines te trekken dat ik ze niet kan negeren, en sociaal contact is wel belangrijk, maar uiteindelijk zijn ze wel slecht voor mij (en vaak vook voor de ander maar ik kan niet iedereen redden) en ze vrééten zoveel energie, terwijl ik me schuldig voel dat ik ze niet vaker zie. En mijn extroverte kant heeft het nodig dus het werd en bleef een Downwards spiral.

Genoeg daarover.

Good vibes dus. En. Ik zag een olielamp die ik allang heb maar nooit echt bij me vond passen, en die had ik blijkbaar voor dit moment, want ik bood het aan en ze vond hem zoooo een mooie kleur hebben! Jeej
en - ik weet niet of ze ons gesprek had gehoord over mijn partners moeder, of gewoon zich op haar gemak voelde bij ons - ze opende over de aandacht die ze niet van haar moeder had gekregen als kind, en moest huilen. Het kwam natuurlijk over, en ik dacht heel natuurlijk aan de woorden "wie iets niet heeft gekregen als kind, geeft het in overvloede later", en dat vond ze zo fijn.

Geldt alleen voor de goede, empatische mensen, natuurlijk, en het kan ook doorslaan maar goed.

Dat open staan voor good vibes matches en connection over perfection leidt er ook toe dat ik mensen aantrek aan wiens emotionele behoeftes kan voorzien, in plaats van te geven en te geven en te geven zonder dat het echt aankomt. En andersom ook, of niet geven, behalve kruimels, en tijd die ze alleen hebben omdat niemand anders ze wil zien.

Haar reactie op wat ik zei was, -Zoals ik al dacht - heel anders, want ze is in Nederland opgegroeid.

Ze zei meteen heel emotioneel intelligent: "Ja, ik probeer het wel te doseren" met de grootste oprechte, onschuldige uitstraling die ik in tijden heb gezien. ❤️❤️❤️

Katholiek, helaas een van de (in die kringen, bovengemiddeld vele ten opzichte van de algemene maatschappij) toxische katholieke families. Ze was een beetje ontsteld toen ze begreep dat mijn kruisje aan mijn ketting wel betekenis heeft, maar ik vertelde haar dat ik Orthodox van origine ben, maar niet rigide hecht aan een stroming, maar dat de hart belangrijker is dan de rest.

Ik wilde nog beginnen over een filosofische discussie dat rituelen sommige mensen wel helpen om dichterbij God te komen, want ik ben altijd ZO benieuwd om met mensen te spreken die religieus zijn opgevoed, zeker katholieken en orthodoxen, maar ook gereformeerden/lutheranen.

Maar ik hield me in - waar ik trots op ben, want mijn hele leven is getekend door mijn nieuws-en leergierigheid die de overhand neemt bij mensen die liever niet over een onderwerp praten, of het niet zo disassociatief academisch kunnen bekijken als ik mijn leven.

Wanneer ik me niet kan inhouden, - want als ik gewoon pas op de plaats neem voordat ik me in een special interest verlies, merk ik het wel als iemand niet wil voel ik mij achteraf dan zo kut.

Dan heb ik kennis en wijsheid vergaard, maar ten koste van de comfort en emoties van de ander. Het is soms nog net niet mentale verkrachting, zo voelt het. Dan kan ik me wel verontschuldigen, maar dan is het al gedaan

Meestal vinden mensen het niet erg, omdat ze mijn goede intenties wel zien, maar dat maakt het nog niet oké. Ik doe elke dag weer opnieuw mijn best om altijd even te checken of het goed voelt om in te gaan op mijn impulsen

MAAR GOED!

Niet gebeurd dus

Geweldige ervaring, en ik heb haar telefoonnr nu, dus ik kan bellen als er wat is. En we hadden het over eenzaamheid, en ik zei, als ik u langer dan 2 dagen niet even een uitje zie doen, kom ik u daaruit halen!

Grapje he, we hebben duidelijk bij elkaar te kennen geven dat grenzen en bijkomen belangrijk zijn aan beide kanten

Maar ze zei dat ze het wel zou toelaten.

Ze is heel sociaal, redelijk volle planning, en creatief. Máár ook creatief. En dan kun je wel erg lang in je huisje blijven, en dan is het niet altijd duidelijk te voelen of je dat doet omdat je per se allerlei projectjes af wil maken, of omdat je je aan het isoleren bent, merk ik soms bij mezelf.

Het zal een geweldige woonplek zijn met geweldige kansen. Het is gedaan. Het is gezegd.