Old habits

De spanning komt beetje bij beetje weer terug, ik voel het aan alles. Ik kan moeilijk stil zitten, mijn eetlust gaat weer helemaal weg en gewoon dat nare gevoel in mijn lichaam. Ik haat het. Ik vind het nog erg moeilijk om met spanningen om te gaan merk ik, ondanks alle oefeningen die ik heb meegekregen.

Ik wil de hele dag in bed liggen maar ook weer totaal niet. Ik word gewoon zenuwachtig van mezelf. En van de reis natuurlijk. Over 6 nachtjes is het namelijk al zo ver, ik ga naar Frankrijk. Eerst zeurde ik dat het zo sloom gaat en dat gaat het ook, maar nu het zo dichtbij komt gaat de tijd ook weer zo snel. Ik heb nog maar een paar dagen met mijn ouders, shit. Dat is het enige waar ik tegen op zie. 3 maanden zonder mijn ouders. Dat, maar ook ben ik bang dat ik in Frankrijk ook zo slecht met mijn spanningen om kan gaan. Ik ben bang dat ik daar ook stop met eten, en in Frankrijk kan dat al helemaal niet i.v.m de hitte. Dus ik moet hier echt op gaan letten natuurlijk.

Ik ben bang, maar deze angsten zal ik gaan overwinnen. Ik zal overwinnen. En sterker terugkomen dan ik ooit ben geweest. Want dit heb ik echt nodig, weg van alles en iedereen en al het bekende, en gewoon een nieuwe start maken in mijn fucked up leven. Ik ga er wat van maken, en ik zal leven. Echt leven. Dat doe ik nu namelijk niet, niet zoals ik wil.

Ik wil weer plezier krijgen in de dingen die ik doe, echt dat intense geluksgevoel terug vinden. En ik hoop dat ik dat daar in Frankrijk kan terug vinden, ik weet het bijna wel zeker. Ik heb deze reis nodig, voor mezelf. Ik ga nu eens echt aan mezelf denken in plaats van een ander. Want dat heb ik al een hele tijd niet gedaan.

QOTD: '' If it excites you and scares you at the same time, it probably means you should do it''

Dikke kus,
Rian