Long way to go

Het was best wel een confronterende dag. Vandaag moest ik weer naar therapie, ik wist ook wel van binnen dat ik nog steeds fucked up ben, maar toch hoopte ik op progressie en die vind ik gewoon nog niet zo. Hanneke zei ook al dat ik nog een lange weg te gaan heb en dat als ik over 3 maanden weer terug ben dat ik dan weer heen moet op therapie.. puur omdat ik nog best wel fucked up ben.

Misschien dat ik in Frankrijk ook wel erg groei, ik hoop het zo. Maar momenteel ben ik gewoon niet zo gelukkig.. dat vind ik moeilijk om toe te geven maar helaas is het wel de waarheid.

Ik denk dat het probleem voornamelijk ligt bij het feit dat ik echt nogal eenzaam ben hier. Mijn vrienden wonen ver weg en ik ben zo veel op mezelf. Daardoor denk ik ook veel meer na over alle ellende en daar maak ik mezelf ook gewoon ongelukkig mee. Maar ik weet gewoon niet hoe ik het moet stoppen.. al die gedachtes, het stopt niet.

Maar ik kom er wel, en ik laat me ook niet klein maken door zo'n eikel en ik ga bewijzen dat ik verdomme fucking sterk ben en ik ga hem eens laten zien what the fuck hij wel niet heeft laten lopen!! Karma pakt die lul nog wel.. en hoe! Je weet wat ze zeggen '' rotte appels vallen vanzelf wel naar beneden ''. Ofzo. Nou: IK HOOP HET VAN HARTE JA! EN HOE!

En ik weet ook wel dat ik van deze ellende ook alleen maar weer sterker word. Verdomme ik word sterker dan ooit tevoren. Al vind ik het alleen al fucking sterk van mezelf dat ik überhaupt hulp heb gezocht omdat ik zo erg met mezelf in de knoop zat. Maar voor nu moet ik nog even doorzetten en mezelf door deze ellendige laatste week in Nederland slepen.

QOTD: '' For what it's worth: It's never too late to be whoever you want to be. I hope you live a life you're proud of. And if you find that you're not, I hope you have the strength to start over. ''

Dikke kus,
Rian