Naar de kliniek

Vanmorgen om 08:30 stonden we in de kliniek. Knikkende knieën. We hadden gisteren al besloten dat we niet vandaag al iets zouden kiezen. Eerst maar een echo en een gesprekje. Toch was ik zenuwachtig.

4.5 weken. Het is een doperwt met een diameter van 6mm. Fertilisatie, blastulatie, gastrulatie, neurulatie. Dat is allemaal al gebeurd. Ik heb mijn boek over embryologie opengeslagen. Het lijkt op een zeepaardje. Of een gummiebeer. Net wat je erin wilt zien.

Op dit moment zou de enige optie een abortuspil zijn. Dat wil ik sowieso niet. Voordat curettage plaats kan vinden, moet ik in ieder geval 10 dagen wachten. Dus de keuze maken stellen we in ieder geval nog 10 dagen uit. De verpleegkundige gaf aan betere ervaringen te hebben met een algehele narcose dan een plaatselijke verdoving. Ik vindt volledig onder anesthesie gaan eng. Waarschijnlijk omdat ik wel altijd allerlei dieren zelf onder anesthesie breng. Een gek idee om die controle uit handen te geven. Ze maken gebruik van propofol, dus ik zou echt zo weer wakker zijn. Dat gebruiken we zelf ook altijd voor korte procedures. En daarnaast heb ik geen enkele risicofactor. Dus eigenlijk zou ik niet zo moeten piepen.

Vriend is iets minder zeker van zijn zaak dan eerst. Ik kan hem niet zo goed pijlen nu. Hij twijfelt, maar hij kan me niet zo goed vertellen wat hem dan bezig houdt. Hij heeft nog niet aan iemand verteld. Niet aan zijn moeder of zijn vader of zijn beste vriend. Ik maak me daar zorgen om. Terwijl ik best weet dat hij gewoon anders is dan ik ben.

Nu moet ik me echt gaan concentreren op NZA. Morgen heb ik een verplicht practicum.

06 feb 2019 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van UltraFloyd
UltraFloyd, vrouw, 28 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende