Late night thoughts

Een daar lig je dan, midden in de nacht om 1 uur te huilen in je bedje. Het donker en stilte laat je best alleen voelen. Je vrienden afstandelijk, Je familie die niet langs kan komen in de instelling door corona en jezelf die in depressie raakt.

Dit zou het eerste jaar worden dat ik zonder problemen en familie drama mijn verjaardag zou kunnen vieren. Mijn Broertje zou mijn biologishe vader ontmoeten en we zouden een leuke dag bij mij thuis hebben met een stukje taart. Tot we opeens een lockdown hadden, instellingen mogen geen bezoek vanaf buiten af ontvangen. 23 jaar zitten wachten op een leuke normale verjaardag en dat wordt het zo in de puin gegooid. Traumas natuurlijk gedeactiveerd door dat, kleine meisje in me aan het huilen, ik huilen en negative gedachtes. Ik wil zeggen dat alles goed gaat maar dat gaat het gewoon even niet. Ik wil huilen overdag maar ik lach het weg want ik wil niet iedereen teleurstellen dat het deze december ook niet goed met me gaat

~LitttleMe