Ik wil ook gewoon eens dat iemand van mij houdt

Vandaag viel het mij extra zwaar.
Misschien lag het aan het mistroostige weer, misschien lag het aan het feit dat ik gisterennacht om 2u nog wakker was, misschien lag het gewoon aan mezelf.

Ik ga beginnen met waarom ik gisteren zo laat/vroeg nog wakker was. Tot twee weken geleden stuurde ik seksueel getinte chatberichten en foto's naar de broer van een van mijn beste vriendinnen. Alsof dat op zich nog niet erg genoeg zou zijn, heeft de man in kwestie een vriendin.
Ja, ik weet het, shame on me. Hij gaf mij een goed gevoel over mezelf, gaf mij aandacht op een manier waarop ik nog nooit eerder aandacht had gekregen. Onze 'gesprekken' hebben ongeveer een maand geduurd. Ik ging steeds meer van mijn eigen grenzen over om hem tevreden en geïnteresseerd te houden.
Hij vroeg mij keer op keer of ik seks met hem wou. Ik hield de boot af omdat hij nu eenmaal een vriendin had en dat toch een grens was die ik voor mezelf niet wou overgaan. Hij daarentegen, had daar absoluut geen probleem mee. Hij probeerde mij te overtuigen, zei dat ik er geen spijt van zou krijgen, dat ik gewoon aan mezelf moest denken. Een tiental keer moet hij het gevraagd hebben, hij kon mijn 'nee' niet accepteren. Daarnaast bleef hij om expliciete foto's vragen, die ik met steeds meer tegenzin verstuurde.
Tot ik op een (dronken) avond besefte: ik wil dit helemaal niet meer. Ik voelde mij vies, gemanipuleerd, dom en ontzettend naïef. Hoe kon ik nu zo iets gedaan hebben? Ten eerste wou ik de vriendschap met zijn zus absoluut niet op het spel zetten en ten tweede voelde ik mij een goedkope slet. Ik kreeg een hele mental breakdown en vertelde het aan twee goede vriendinnen. Zij steunden mij onmiddellijk (ze wisten goed genoeg waar hij toe in staat was en hoe manipulatief hij kan zijn) en verplichtten mij om hem te blokkeren op instagram.
Zo gezegd, zo gedaan en de voorbije twee weken hoorde ik niets meer van hem. Er was een last van mijn schouders gevallen en ik was blij dat ik er een punt had achter gezet.
Tot eergisteren. Ik kreeg opeens een vriendschapsverzoek van hem op facebook. Uiteraard accepteerde ik dat niet. Toch had ik er een naar voorgevoel bij en terecht zo bleek. 's Nachts stuurde hij mij een berichtverzoek via messenger: "Elaba, leef je nog? ". Ik was verward, had hij nu echt niet door dat ik niet meer met hem wilde praten nadat ik hem had geblokkeerd? Vol frustratie typte ik een heel bericht waarin ik rustig (doch vrij passief agressief) uitlegde waarom ik hem niet meer wou spreken. Hij reageerde verontwaardigd, zei dat hij 'een goeie gast was' en dat hij mij nooit had gemanipuleerd of gedwongen om iets te doen. Ik reageerde niet en hij stuurde een tweede bericht. En een derde. Hij besefte gewoon totaal niet dat hij iets fout had gedaan en dat maakte mij razend. Ik stuurde hem een bericht waarin ik de termen 'manipulatie', 'gaslighting', 'guilt tripping' en 'sexual coercion' uitlegde (deze waren allemaal op hem van toepassing) en hem vroeg om over zichzelf na te denken. Hij reageerde opnieuw ontkennend en na nog wat heen en weer gechat heb ik hem ook op messenger geblokkeerd.

Ik had gehoopt uit die paar chats meer voldoening te krijgen. Ik wou dat hij in zou zien dat hij fout zat, dat hij degoutant bezig was (geweest) maar niets bleek minder waar. Ik voelde mij stom dat ik negatieve energie heb gestoken en iets waar ik letterlijk niets uit heb teruggekregen. Maar dat is nu soms eenmaal het leven. Toch ben ik nog steeds enorm gefrustreerd en heb ik last van een leeg gevoel vandaag.

KUT.

Ik hoop dat er ooit iemand oprecht van mij gaat houden. Dat ik liefde kan ervaren zoals ik er al een lange tijd naar verlang. Ik ben het beu om alleen te zijn, om geen genegenheid te voelen, om niet geliefd te zijn. Ik denk dat ik het verdien, ik denk dat ik er klaar voor ben. Het mag nu wel eens gaan komen.
Ik wil ook gewoon eens dat iemand van mij houdt.

xoxo Ikgeefjedezon