Huidige status
Ik voel me net een klagend kind maar verveel me zoals meestal weer dood.
Verder veel piekeren over de toekomst.
Zoals ik al eerder schreef wil ik in januari naar de huisarts gaan om het bam traject (bewust alleen staand moeder) te worden te starten een doorverwijzing te vragen. Helaas een vernietigende brief (Zoals ik het noem) geschreven door mijn spv-er (hulpverlener) over dat ik o.a. geen ziekte inzicht zou hebben.
Soms denk ik dat ik mezelf voor de gek houdt het gaat vast toch nooit lukken al weet ik de huisarts te overtuigen dan zal de kliniek me wel afschrijven. Maar als je droom zo groot is blijf je toch hoop houden. Daarnaast dat ik het stigmatiserend vind dat iemand met een pschyische stoornis geen kind zou kunnen opvoeden. Als je klachten minder zijn en je bent redelijk stabiel waarom niet? Ik zal nooit beweren dat ik een perfecte moeder zal zijn die alles op orde heeft. Maar ik denk met behulp van mijn moeder en beste vriend dat het theoretisch gezien wel zou moeten lukken. En ik heb gewoon een grote kinderwens.
Dat het zwaar zou worden ongetwijfeld ik woon 3 hoog zonder lift, ik heb geen rijbewijs. En financieel niet breed. Toch zit ik daar in januari met mijn vraag bij de huisarts en ben heel benieuwd wat ze zal zeggen.
Een leven zonder kind kan ik me nauwelijks voorstellen hoe je dat moet invullen. Ik denk met werk eventueel een partner.
De hoop op een partner vinden heb ik opgegeven. Ik heb nooit gedate maar het idee dat je je zo kwetsbaar moet opstellen naar een ander lijkt me dood eng. Geforceerd ook wel. Ik heb wel relaties gehad maar die gingen spontaan. Ook heb ik vanmezelf het idee dat ik moeilijk ben mijn pschyische stoornis om het zomaar te noemen. Het staat zwart wit op papier. Maakt me vaak somber en vlak niet echt een gezellig persoon. En over uiterlijk ben in al me hele leven onzeker.
Ik denk ook vaak aan mijn ouders wat moet ik als ze hulpbehoevend zijn? Ik heb geen auto ze wonen ver van mij vandaan. En zou b.v. 1x in de 2 weken iets voor ze kunnen betekenen. Dit als ik geen kind zou hebben want met een baby zou het helemaal lastig zijn. Het is een intern conflict want mijn ouders verlangen het niet van mij (zeggen ze) maar het voelt toch als een soort van verplichting na alles wat ze voor mij hebben gedaan.
Werk gaat redelijk kut ik maak veel fouten en denk niet dat mijn contract van 9 maanden wordt verlengd.
Medicatie. Op dit moment slik ik de hele rambam van antipschyotica tot rustgevende Medicatie om de bijwerkingen te verminderen. Daar wil ik van af. Ik heb een afspraak met de pschyiater om daar over te overleggen.
Zodoende mijn update.
Verder veel piekeren over de toekomst.
Zoals ik al eerder schreef wil ik in januari naar de huisarts gaan om het bam traject (bewust alleen staand moeder) te worden te starten een doorverwijzing te vragen. Helaas een vernietigende brief (Zoals ik het noem) geschreven door mijn spv-er (hulpverlener) over dat ik o.a. geen ziekte inzicht zou hebben.
Soms denk ik dat ik mezelf voor de gek houdt het gaat vast toch nooit lukken al weet ik de huisarts te overtuigen dan zal de kliniek me wel afschrijven. Maar als je droom zo groot is blijf je toch hoop houden. Daarnaast dat ik het stigmatiserend vind dat iemand met een pschyische stoornis geen kind zou kunnen opvoeden. Als je klachten minder zijn en je bent redelijk stabiel waarom niet? Ik zal nooit beweren dat ik een perfecte moeder zal zijn die alles op orde heeft. Maar ik denk met behulp van mijn moeder en beste vriend dat het theoretisch gezien wel zou moeten lukken. En ik heb gewoon een grote kinderwens.
Dat het zwaar zou worden ongetwijfeld ik woon 3 hoog zonder lift, ik heb geen rijbewijs. En financieel niet breed. Toch zit ik daar in januari met mijn vraag bij de huisarts en ben heel benieuwd wat ze zal zeggen.
Een leven zonder kind kan ik me nauwelijks voorstellen hoe je dat moet invullen. Ik denk met werk eventueel een partner.
De hoop op een partner vinden heb ik opgegeven. Ik heb nooit gedate maar het idee dat je je zo kwetsbaar moet opstellen naar een ander lijkt me dood eng. Geforceerd ook wel. Ik heb wel relaties gehad maar die gingen spontaan. Ook heb ik vanmezelf het idee dat ik moeilijk ben mijn pschyische stoornis om het zomaar te noemen. Het staat zwart wit op papier. Maakt me vaak somber en vlak niet echt een gezellig persoon. En over uiterlijk ben in al me hele leven onzeker.
Ik denk ook vaak aan mijn ouders wat moet ik als ze hulpbehoevend zijn? Ik heb geen auto ze wonen ver van mij vandaan. En zou b.v. 1x in de 2 weken iets voor ze kunnen betekenen. Dit als ik geen kind zou hebben want met een baby zou het helemaal lastig zijn. Het is een intern conflict want mijn ouders verlangen het niet van mij (zeggen ze) maar het voelt toch als een soort van verplichting na alles wat ze voor mij hebben gedaan.
Werk gaat redelijk kut ik maak veel fouten en denk niet dat mijn contract van 9 maanden wordt verlengd.
Medicatie. Op dit moment slik ik de hele rambam van antipschyotica tot rustgevende Medicatie om de bijwerkingen te verminderen. Daar wil ik van af. Ik heb een afspraak met de pschyiater om daar over te overleggen.
Zodoende mijn update.
22 jun 2025 - bewerkt op 22 jun 2025
- meld ongepast verhaal
-
LilAngel
zondag 22 juni 2025 16:41
Je doet je best, meer dan dat kun je niet doen. Helaas kunnen we niet in de toekomst kijken, kunnen we het verleden niet veranderen.
Sterkte. Ik hoop dat de medicatie afbouwen gaat lukken en dat je je dan ook anders gaat voelen, of misschien dat er andere middelen zijn die beter (met minder nare bijwerkingen) voor je helpen?
-
knowthyself
maandag 23 juni 2025 23:12
Je klinkt alsof je er goed over hebt nagedacht.
BAM moeders kiezen tenminste wel bewust voor een kind.
Dat kunnen veel andere moeders niet zeggen. Ik kan mij alleen voorstellen wat voor liefde jouw kindje zou krijgen, als het je gegund is. 🙏
Man man man wat een energie had mijn zusje. 22 uur van de 24 uur huilde ze, 2 jaar lang, en toen ze ging lopen ging ze je overal achterna. Ik was toen 21. Ik was altijd bang dat ik kinderen niet "aan zou kunnen" toen ik klein was, omdat je 24/7 klaar voor ze moet staan, en altijd de kans bestaat dat ze iets gebeurt, je staat altijd aan, en ik maak me snel druk om anderen
Maar het is goed te doen, als je je er echt aan wijdt en je voor je eigen grenzen waakt. Zij leerde me om van mezelf te houden, want kindjes doen je altijd na, niet wat je zegt maar je echte gedrag ❤️ Wat ik je probeer te zeggen is, doe wat goed voelt ❤️🙏
Ik sluit mij aan bij LilAngel ❤️🙏 -
BorderlineIris
dinsdag 24 juni 2025 07:44
@lilangel het verleden kan je helaas niet veranderen indd. Bedankt voor je lieve woorden ik hoop het zelf ook wat betreft medicatie
@knowthyself. Lief van je en zeker ook mee eens voor elke bam moeder het is een doordachte keuze. En ja kan ik mij heel goed voorstellen hoor! Kinderen kosten ook veel energie. Bedankt voor je lieve woorden -
knowthyself
dinsdag 24 juni 2025 09:48
❤️
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 22 jun 2025 Huidige status ( 4 )
- O 15 jun 2025 Verveling ( 3 )
- O 07 jun 2025 Borderline ( 3 )
- O 06 jun 2025 Afscheid/eenzaam zijn ( 5 )
- O 16 mei 2025 Afscheid nemen ( 2 )
- O 26 apr 2025 Geromantiseerd ( 2 )
- O 23 apr 2025 Hier en nu ( 4 )
- O 10 apr 2025 Update ( 4 )
- O 19 feb 2025 Nutteloosheid ( 2 )
- O 19 feb 2025 Relatie voorbij ( 1 )
- O 15 jan 2025 Veilig als een kind. ( 2 )
- O 14 jan 2025 Borderline- leeg gevoel ( 1 )
- O 01 jan 2025 Donkere wolken. Depressie ( 2 )
- O 30 dec 2024 Goede voornemens
- O 23 dec 2024 Samenwonen ( 2 )