Afscheid nemen

Gisteren heb ik afscheid genomen van mijn vaste ggz begeleidster. Mijn behandelaar. Die mij al 6 jaar behandeld. Het kwam als schock dat ze een andere baan heeft. Ik had eigenlijk nooit verwacht dat zij weg zou gaan. Maar ze is natuurlijk niet mijn persoonlijke bezit en ook mens met verlangens en dromen. Ze wou iets heel anders en gaat nu met jongere werken. Ik kan haar geen ongelijk geven. Want de volwassen pschyiaterie lijkt mij ook helemaal niks. Anyhow. Het maakte mij verdrietig. Toen ik thuis kwam moest ik huilen. Ik ga haar oprecht missen. Ik kon altijd bij haar terecht en woedend dat ik op haar geweest ben dat ze weer een zorgmachtiging voor me ging aanvragen. Zo hard ga ik haar nu missen. Ze was in mijn ogen zo sterk. Een rots in de branding. Ze deedt precies wat ik nodig had. Ze sleepte me door al mijn crissisen heen. En nu is ze weg en heeft een andere baan.

Het voelt alsof ik alleen verder moet. Uiteindelijk is dat niet zo want ik zit nog aan de medicijnen. Maar zo voelt het wel.

Wat een verlies liefdesverdriet
16 mei 2025 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van BorderlineIris
BorderlineIris, vrouw, 2 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende