Het is weer zover
Ik had willen studeren. In plaats daarvan zit ik hier met betraande wangen. En de aanleiding is weer: (a) minimaal; (b) exemplarisch voor mijn verstrooidheid.
Mijn vader legde een woordje in Wordfeud. Ik dacht: op Curaçao is het vijf uur vroeger, hij zal wel problemen hebben met slapen. Ik vraag of hij niet kan slapen, hij zegt dat hij net wakker is. Ik antwoord dat ik hoop dat hij straks nog even door kan slapen. Hij antwoordt dat hij zo bij mijn (in Nederland woonachtige) tante op bezoek gaat. En toen realiseerde ik me het.
Hij is in Nederland. Met mijn moeder en mijn zus. Dat weet ik omdat ze tot afgelopen dinsdag in Spanje waren en daarna voor een paar dagen in Nederland zouden blijven.
In een eerder verhaal zei ik dat ik lievere bijvoeglijke naamwoorden moest gebruiken om mezelf te beschrijven. Nu is het meer:
Ik ben seniel.
Ik ben verstrooid.
En zo wil ik niet te boek staan.
Nee, ik wil het niet relativeren.
Nee, ik wil er niet over grappen om het draaglijker te maken.
Ik wil dat het WEGgaat. W-E-G.
Curacaotje, man, 24 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende