Hét moment waar ik zoveel jaren tegen op zag
Het is nu een week of 6 geleden dat ik mijn vriend verteld heb waar ik al jaren tegen vecht. Dat ik bij hem huilde, stokte, schokte, vertelde en vroeg. Dat hij er was, luisterde en schrok. Dat we één waren in deze kennis. Dat ik mijn volledige ik met hem deelde en mezelf de ruimte gaf om er echt te zijn. Waardoor hij meer kan proberen te begrijpen wat er in mijn hoofd zit/wat er speelt/waar ik tegenaan loop.
En vandaag is dan dat moment.
Het moment dat ik mijn vriend meeneem naar een plek waar ook mijn broer is. Voor het eerst sinds het vertellen zullen ze elkaar zien.
Jaren heb ik er tegen gevochten. Wilde ik niet dat dit moment kwam. Te bang. En nu is het zover. Over 1,5 uur mag ik mezelf laten zien dat ik niet bang hoef te zijn. Het is mijn gevecht, mijn pad, mijn route en mijn vriend mag er zijn om mij te steunen maar handelen naar hem mag hij niet. We spreken erover, we knuffelen en ik kan letterlijk zeggen dat dit het moment is waar ik jaren bang voor ben geweest.
'Dat hoeft niet. We zijn er samen'.
Bang en tegelijkertijd zo verward.
Dit is een ander leven. Het loopt zó door elkaar.
En vandaag is dan dat moment.
Het moment dat ik mijn vriend meeneem naar een plek waar ook mijn broer is. Voor het eerst sinds het vertellen zullen ze elkaar zien.
Jaren heb ik er tegen gevochten. Wilde ik niet dat dit moment kwam. Te bang. En nu is het zover. Over 1,5 uur mag ik mezelf laten zien dat ik niet bang hoef te zijn. Het is mijn gevecht, mijn pad, mijn route en mijn vriend mag er zijn om mij te steunen maar handelen naar hem mag hij niet. We spreken erover, we knuffelen en ik kan letterlijk zeggen dat dit het moment is waar ik jaren bang voor ben geweest.
'Dat hoeft niet. We zijn er samen'.
Bang en tegelijkertijd zo verward.
Dit is een ander leven. Het loopt zó door elkaar.
23 dec 2018
- meld ongepast verhaal
-
Pelientje
zondag 23 december 2018 14:23
Wat knap dat je de stap hebt gezet om het hem te vertellen. Het heeft bij mij ook jaren geduurd voordat ik open durfde te zijn tegen mijn ouders. En toen kon ik het niet eens zelf vertellen, maar heeft mijn psychologe een brief voorgelezen.
Ik hoop dat het delen wat meer rust in je hoofd geeft en je angst wat afneemt. Heel dapper van je.
-
2O14
zondag 23 december 2018 17:12
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 dec 2019 De blaadjes zijn verdwenen
- O 21 nov 2019 Drie blaadjes aan de boom ( 5 )
- O 17 sep 2019 Lievelings ( 2 )
- O 13 sep 2019 Verdwijn eens uit mijn hoofd ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Moet jij niet een keer een boek schrijven?' ( 2 )
- O 29 aug 2019 'Hij wel' ( 2 )
- O 28 dec 2018 De middag die ik probeerde uit te stellen ( 3 )
- O 28 dec 2018 Spanning en emoties met enorme vermoeidheid
- O 23 dec 2018 Hét moment waar ik zoveel jaren tegen op zag ( 2 )
- O 26 okt 2018 De stap zetten is te... moeilijk? ( 1 )
- O 02 okt 2018 Liedjes van toen ik ze nodig had ( 2 )
- O 30 aug 2018 Update van de ups en downs ( 1 )
- O 22 jan 2018 Ironisch ( 1 )
- O 25 okt 2017 #Metoo ( 3 )
- O 10 sep 2017 Besef... ( 1 )