Faalangst

Ik heb er altijd al mee geworsteld. Angst om niet goed genoeg te zijn. Angst om iets te verpesten en angst voor de meningen van andere mensen. De laatste paar jaren heb ik wel wat zelfvertrouwen weten op te bouwen op vlak van presteren. Ik was erachter gekomen dat ik best goed meekon op school en als ik echt hard mijn best deed, ik zelfs de eerste van de klas kon zijn. Ik was trots op mijn schoolwerk en hoe toegewijd ik daarmee bezig was. Uitgaan was niets voor mij... Alcohol? Nee danku! Ik zat ontzettend vaak achter mijn boeken. Studeren, studeren en nog eens studeren. Het heeft zijn vruchten afgeworpen. Ik studeerde af met een prachtige score en was zo ongelofelijk trots. Het gaf me goede moed om aan mijn studie te beginnen. Nu zijn we een aantal maanden verder en slaat die twijfel weer toe. Mijn studie is niet helemaal wat ik ervan verwacht had. Dat bedoel ik niet per se in de negatieve zin. Ik vind mijn lessen interessant, de nieuwe manier van les volgen en de vrijheid staan me ook wel aan. Alleen ben ik niet meer zo zeker dat ik dit wel aankan. Het niveau ligt een stuk hoger dan ik verwacht had. Ben ik hier wel slim genoeg voor, of gaat dit mijn petje te boven? Het heeft allemaal te maken met het vak economie waar ik niet zo goed bij mee kan. Het gelijkt nogal veel op wiskunde, en dat is mijn grootste zwakte.

Ik ben zo bang dat ik dit niet kan, en ik heb geen plan B. Wat moet ik als dit me niet lukt? Wat zullen mijn vrienden en familie zeggen? Mijn familie kijkt sowieso al een beetje op mij neer. Ze kennen me niet goed en zien me ook als dat ene kleinkind dat er niet echt toe doet en ook geen glorierijke toekomst tegemoet gaat... tenminste dat is het gevoel dat ik van hun krijg.

Ik weet dat ik me niet moet bezighouden met de meningen van anderen, en gewoon keihard mijn best moet doen om het te halen, en dat enkel en alleen voor mezelf. En toch ben ik bang en twijfel ik ongelofelijk aan mijn eigen kunnen de laatste tijd.

Iemand wat advies voor mij? x