Even een teken van leven geven
Lieve lezers,
Ik heb al een hele tijd niet meer geschreven, het lukte mij gewoon niet om iets neer te pennen.
Inmiddels gestart met de bbl opleiding.
Ik vind het best fijn op mijn stage school. Al vond ik het wel fijner dat er in de eerste weken helemaal niks van mij werd verwacht.
Zo gauw mensen wat gaan verwachten wil ik het voor mezelf altijd verpesten. Nee logisch is het niet
Merk nu ook dat ik het best nog wel moeilijk vind om er iets over te schrijven .. komt misschien nog zo gauw ik weer in de schrijfflow kom.
Therapie is gewoon weer verder gegaan na die 3 weken niks. Inmiddels in het boek dus ook weer wat verder. Maar echt de huiswerkopdrachten doe ik niet.
Paar bijzonderheden:
-tijdje terug lukte t mij letterlijk niet om te praten werd er ook angstig en benauwd van.
- een “trauma” gedeeld datgene wat ik ooit al eens met een ander heb gedeeld dus t lukte mij vrij goed om dit zonder emotie aan mijn psychologe te vertellen. Even voor mezelf t was t “trauma ontvoering”.
- gisteren gedeeld dat ik merkte dat er meer “delen” op de voorgrond willen treden tijdens de therapie.
En ook dat diegene die t meest kwetsbaars is “het kleine katje” een jong “deel” steeds meer naar
Voren komt. Dit is beangstigend en verstikkend. Ik heb als opdracht mee naar huis gekregen dat ik Iets een dekentje knuffeltje of iets dergelijks moest gaan zoeken waarbij ik mij veilig voel.
Voor nu is dit even genoeg.
Dikke knuffel
Kleintje
Ik heb al een hele tijd niet meer geschreven, het lukte mij gewoon niet om iets neer te pennen.
Inmiddels gestart met de bbl opleiding.
Ik vind het best fijn op mijn stage school. Al vond ik het wel fijner dat er in de eerste weken helemaal niks van mij werd verwacht.
Zo gauw mensen wat gaan verwachten wil ik het voor mezelf altijd verpesten. Nee logisch is het niet
Merk nu ook dat ik het best nog wel moeilijk vind om er iets over te schrijven .. komt misschien nog zo gauw ik weer in de schrijfflow kom.
Therapie is gewoon weer verder gegaan na die 3 weken niks. Inmiddels in het boek dus ook weer wat verder. Maar echt de huiswerkopdrachten doe ik niet.
Paar bijzonderheden:
-tijdje terug lukte t mij letterlijk niet om te praten werd er ook angstig en benauwd van.
- een “trauma” gedeeld datgene wat ik ooit al eens met een ander heb gedeeld dus t lukte mij vrij goed om dit zonder emotie aan mijn psychologe te vertellen. Even voor mezelf t was t “trauma ontvoering”.
- gisteren gedeeld dat ik merkte dat er meer “delen” op de voorgrond willen treden tijdens de therapie.
En ook dat diegene die t meest kwetsbaars is “het kleine katje” een jong “deel” steeds meer naar
Voren komt. Dit is beangstigend en verstikkend. Ik heb als opdracht mee naar huis gekregen dat ik Iets een dekentje knuffeltje of iets dergelijks moest gaan zoeken waarbij ik mij veilig voel.
Voor nu is dit even genoeg.
Dikke knuffel
Kleintje
16 okt 2021
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 08 jan 2022 “Ik zou je willen opvouwen en meenemen” ( 1 )
- O 05 jan 2022 Van 2021 naar 2022 ( 1 )
- O 10 dec 2021 Aandacht geven aan afsluiten ( 1 )
- O 06 dec 2021 Poging om weer in de schrijfflow te komen ( 1 )
- O 03 dec 2021 Losgekoppeld en tranen ( 2 )
- O 07 nov 2021 Buiten de structuur = overprikkeling
- O 22 okt 2021 Oké even eerlijk ( 1 )
- O 16 okt 2021 Iedere keer weer die tranen
- O 16 okt 2021 Even een teken van leven geven
- O 10 sep 2021 Vertrouwen wat groeit
- O 03 sep 2021 Kennismaking met stagebegeleiders ( 1 )
- O 03 sep 2021 Na haar vakantie ( 1 )
- O 07 aug 2021 “Uit de kast” met de “delen” ( 2 )
- O 30 jul 2021 Nog niet genoeg veiligheid in het contact ? ( 1 )
- O 18 jul 2021 Even weer bijgekomen ( 2 )