Een Heldere Winternacht

HET WAS EEN HELDERE winternacht op aarde. Slechts één van de kamers in het herenhuis was verlicht.
Tara zat op een fauteuil voor de haard met een kop thee binnen handbereik en een stapel brieven op schoot. Tijdens het lezen bewogen haar wenkbrauwen waardoor de rimpels op haar voorhoofd benadrukt werden. Het merendeel van de brieven gooide Tara na het lezen in de haard, waar het papier spoorloos verdween.
De haard vormde het hart van de kamer, maar de ruimte werd overheerst door de geur van boeken en het oude familieportret dat achter Tara hing. De glimlachende mensen toonden verschillende Zwarthout generaties, die stilletjes de wacht hielden over hun jongste erfgenaam; een tevergeefse poging. Een Godin van de Dood was eerder die avond de kamer binnen gekomen en zat op de vensterbank tegenover de stervende vrouw.
Tara's woning deed Sawena aan het huis van haar grootmoeder in de hemel denken. Er waren teveel onbewoonde kamers en de ramen en deuren kraakten zelfs op deze windstille nacht. Het kostte de godin maar weinig moeite om zich haar grootmoeder op eenzelfde armstoel in te beelden. Wachtend op Sawena's terugkomst.
'Niet dat ik lang zou hoeven te wachten als je eerder vandaag naar me geluisterd had,' klonk Abana's stem afkeurend in Sawena's gedachten.
'Ik snap dat deze situatie niet ideaal is,' begon Sawena. 'Maar als het aan u had gelegen, stonden we nu nog met z'n drieën in een kringetje elkaars blik te ontwijken. Te kibbelen over wiens taak het was om de ziel te oogsten.'
'Als het aan mij had gelegen was Noah zelf naar dit gehucht gekomen en was jij nu hier. Zijn visioen, zijn verantwoordelijkheid.' Hier, niet thuis. Abana had de woorden "in hel" achterwegen gelaten alsof door ze hardop te zeggen ze op de één of andere manier haar lot zou vervloeken. Maar de band tussen god en meester zorgde ervoor dat Sawena haar ongemak duidelijk gevoeld had.
'Hoe is de situatie daar?'
'Zo goed als een situatie kan zijn wanneer engelen en duivels na generaties van oorlog bij elkaar in een kamer opgesloten zitten.' Abana opende hun band wat verder zodat niet alleen hun gedachten verbonden waren, maar ook hun zicht. Voor een kort moment overlapten de beide werelden, tot Sawena haar ogen sloot en alleen Abana's zicht voor haar ogen oplichtte. De engel had het zich makkelijk gemaakt op één van de comfortabel ogende chaise longues in de privé zitkamer die aan haar slaapvertrek grensde. De muur naast haar was versierd met magische bloemen die een zacht licht door de kamer verspreidde. In haar handen hield Abana een drank die Sawena in zeer korte tijd had leren kennen als haar grootmoeders favoriete helse ontdekking.
'Oh ja, afschuwelijk,' beaamde Sawena.