De diepte maar in (4)

Mijn gevoelens werden langzaam uitgeschakeld, de stem die me telkens waarschuwde als ik in gevaar was nam mijn gedachten over.
Toen mijn dochter 4 maanden oud was overleed mijn pa aan kanker, de dag van de crematie zou mijn schoonmoeder oppassen .
D besloot de nacht voor de crematie om een overdosis pillen met het nodige alcohol te nuttigen ''bij zijn vrienden'' en ik werd middenin de nacht gebeld door zijn ma dat hij in het ziekenhuis was om zijn maag leeg te pompen. Smorgens liep hij het ziekenhuis weer uit en ging hij mee naar de crematie ,de hele weg ernaar toe werd ik bedreigd dat ik niet mocht praten over wat er die nacht was gebeurd ,ik reed als verdoofd en toen we er aankwamen en mijn zusje naar me toe kwam lopen en haar armen om me heen sloeg was er even gevoel ,de warmte maar die werd abrupt beëindigd door D.
Naar het afscheid en de condoleance waar D me steeds woedend aankeek als er geknuffeld werd door ooms en tantes wou ik snel naar huis voordat het alleen maar erger werd.
Mijn oudste broer kwam ons achterna en riep mijn naam :gaat alles goed met jou en de baby?
Waarop D antwoorde dat het nu even niet goedging waarop mijn broer hem meteen de mond snoerde door te zeggen : Ik vraag haar of het goed gaat ,jij vermaakt je de laatste tijd prima met je maatjes. Ze kregen een woordenwisseling en op de terug weg naar huis wou hij rijden en hij reed als een malloot ,ik had mijn bek voorbij gepraat want hoe wist hij anders dat hij bijna nooit thuis was .Die avond bracht ik na de borstvoeding mijn lieve meisje naar haar bedje en ging zelf ook vroeg op bed, de zware voetstappen op de trap voorspelde dat ik me schrap moest zetten.
De slaapkamer werd achter hem gesloten ,de riemslagen nam ik voorlief ,ik werd bont en blauw geslagen , verkracht en stikte zowat in het bloed ,die nacht droomde ik dat mijn vader naast me zat en over mijn gezicht aaide : Denk om je buikje ! Bescherm je meisje ! Ik had mijn vader nooit zien huilen maar in die droom huilde hij en toen ik hem probeerde duidelijk te maken dat de baby al geboren was gaf hij een knuffel en fluisterde NEE.

Ik heb het D nooit verteld ook niet toen hij me smorgens vertelde dat ik rechtop zat in bed en het over de baby had ,hij had spijt gaf de schuld aan de alcohol en de drugs die hij gebruikte en ik kon mezelf een tijdje niet meer buiten vertonen .
Ik wou dat hij wegging en vroeg hem mij met rust te laten ,hij vertrok nam wat spullen mee en ik belde naar mijn ma die langs kwam en geschokt was bij het aanzicht van een in elkaar geslagen dochter. Samen deden we aangifte tegen D wat ik daarna nooit meer heb gedaan want hij werd opgepakt en kreeg een tijdelijk straatverbod maar daarna kwam hij terug middenin de nacht met de huissleutel kwam hij binnen ,haalde onze dochter uit haar bedje ,die begon te huilen waardoor ik wakker schrok toen het geluid van beneden kwam.
Snel rennend van de trap opende ik de deur van de woonkamer en daar was hij ,ze lag te huilen in zijn bebloede armen hij had zijn polsen door gesneden en in paniek greep ik haar uit zijn armen en rende zo hard als ik kon met haar naar buiten en belde in een telefooncel met de noodlijn ,ambulance nam hem mee hij werd met spoed geopereerd.
Schuldgevoel knaagde aan me ,hij gaf aan dat hij spijt had waarom geloofde ik hem niet ?
Wat moest ik mijn dochter vertellen als het hem wel gelukt was dus ik nam hem terug .