De diepte maar in (3)

Op mijn 15e nam mijn broer me mee naar de crematie van mijn beste vriendin toen kwam de werkelijke klap zo hard bij me binnen ''Marietje lag er vredig bij", ik voelde machteloosheid verscheurde van binnen compleet en heb het daar uitgeschreeuwd van verdriet.
Nu terugdenkend aan dat moment had het woede moeten zijn omdat het zo onterecht was dat haar vader haar zo wanhopig had gemaakt ,dat ze gewoon geen andere uitweg meer zag om tot rust te komen.
Op school ging het niet meer de concentratie was weg ,de ruzies thuis bleven in volle gang doorgaan en ik zette alles op alles om uit huis te gaan.
Ik maakte briefjes bood mezelf aan als huishoudelijk hulpje ,gaf het telefoonnummer van mijn ouders door want een mobieltje had ik niet .
Al snel had ik twee adresjes waar ik 2 keer in de week schoonmaakte, een oude vriendelijke dame waar ik amper hoefde te schoonmaken want ze kon minuten lang vertellen en ze vond me veel te mager dus daar werd ik volgepropt met thee en lekkernijen.
En een echtpaar van ruim in de 70 die zo lief voor elkaar waren, mevrouw zat in een rolstoel vanwege haar heup en meneer had een pijnlijke rug maar elke dag gingen ze samen wandelen of zaten ze kroelend op de bank naar de tv te kijken. Als ik met de stofzuiger door de kamer ging dan begonnen ze al te lachen omdat "meneer" de benen van zijn vrouw omhoog hield en zijn eigen benen op het tafeltje legde ,ze waren altijd zo dankbaar en blij dat alles weer schoon werd.

In het weekend had ik een oppasbaantje bij "Keetje tippel" een alleenstaande moeder die ik zo noemde omdat ze heel veel uitging en met heel veel verschillende mannen aan het ontbijt zat.
Haar zoon van 3 jaar was ontzettend lief jochie maar wel erg verwend toen hij ouder werd.

Het echtpaar van ruim in de 70 waren 50 jaar getrouwd en gaven een groot feest, ik werd uitgenodigd en ik mocht een vriendin meenemen zodat ik me niet alleen voelde .
In het zaaltje aangekomen met een mooi bosbloemen en grote glazen pot vol met trekdrop omdat meneer dat heel lekker vond werd ik voorgesteld aan verschillende familieleden.
Ik was toen 17 dus kende al wel wat familieleden maar hun kleinzoons zag ik voor het eerst, beiden in de twintig en wij (een vriendin) werden uitgerekend aan hun tafel geplaatst, het voelde als een ondervraging en ook al hadden ze beiden hele mooie blauwe ogen en zagen ze er goed uit ,we vertrokken anderhalf uur later weer omdat ik zogenaamd nog andere dingen te doen had.
Toen ik een week of twee later bij het oude echtpaar aankwam zat kleinzoon D bij hun aan de keukentafel ,oma en opa hadden hem verteld wanneer ik weer bij hun langs kwam.
Hij vroeg me mee uit eten om elkaar wat beter te leren kennen en ik kon hem voor mijn gevoel niet afwijzen waar zijn grootouders bij waren.
Ruim een week later sprak ik met hem af bij mij in de straat, ik kon hem moeilijk naar mijn ouders laten gaan want daar schaamde ik me voor en wist ook niet hoe mijn pa erop zou reageren.
Voordat hij de bocht omkwam dacht ik al : ohnee,toch niet op een motor? Ik had zwarte laarzen aan maar ook een jurkje toen hij al grijnzend voor me parkeerde en zijn helm afdeed en zei : Je wist niet dat ik je op de motor kwam ophalen? Nou nee dan had ik wel een broek aangetrokken ! Omkleden was geen optie dan moest ik terug naar huis, dus de aangegeven helm opgezet en achterop gestapt ,bij het restaurant aangekomen zaten mijn lange haren compleet door de war voelde mijn benen aan als ijspegels maar het Italiaanse eten smaakte prima .
D is 7 jaar ouder dan ik en woonde al op zichzelf ,werkte in het bedrijf van zijn vader met andere woorden : een boerenzoon!
We spraken vaker met elkaar af en hadden het leuk samen ,mijn vriendinnen klaagden over hem dat hij niet te vertrouwen was en erg jaloers reageerde op hun.
Hij wou weten wat we gedaan hadden, hoe laat ik weer naar huis ging ,blijkbaar ondervroeg hij ze voortdurend als hij de mogelijkheid had, op den duur leverde dat alleen maar problemen op .

Telkens weer als ik hem erop aansprak dan ging hij in volledige ontkenning en natuurlijk had ik hem niet moeten geloven maar ik had oogkleppen op en vond het ook wel fijn dat hij graag bij me was en zich zorgen over me maakte.
Hij viel bij mijn ouders in de smaak,hij kon erg goed met mijn pa en dronk af en toe een biertje mee wat ik verafschuwde normaal dronk hij niet.
Op een mijn 18e kreeg ik eindelijk een huurwoning want ik wou niet bij hem wonen, hij was er vaak kookte als ik lange diensten had (ik werkte toen hele dagen voor een schoonmaakbedrijf) zijn vrienden kwamen ook regelmatig langs en toen besloten we samen dat hij bij mij kwam wonen. Ik noem het nu het "horrorhuis "
Ik raakte al snel onverwacht zwanger maar kreeg een miskraam naar 11 weken ,hij veranderde compleet was erg boos dat ik zijn ongeboren kind had vermoord omdat ik nog zoveel bleef werken, het verdriet mocht niet getoond worden want dan werd hij boos.
Mijn vriendinnen waren niet meer welkom want ook daar had hij problemen mee ,omdat ze voor me opkwamen de eerste keer dat hij me sloeg omdat ik met hun had afgesproken en ik later terug kwam dan was afgesproken ,gaf ik mezelf de schuld als ik hem gewoon gebeld had dan was hij ook niet zo boos geweest.
Hij had er naar de tijd spijt van ,het was nooit zijn bedoeling geweest en het zou nooit meer gebeuren.
Maanden gingen voorbij waarin het goed ging tot het moment dat ik ochtendziek werd, hij kocht meerdere predictortesten en toen ze positief waren eiste hij dat ik ging stoppen met werken.
Hij verdiende goed en zijn overtuiging dat ik een miskraam had gekregen door werk bleef dus stopte ik met werken, de afspraak bij de verloskundige wou hij beslist mee heel begrijpelijk maar het tijdstip waarop we een afspraak maakte beviel hem niet.
Toch ging hij die dag mee en ik werd doorverwezen voor een echo omdat de verloskundige vermoedde dat ik langer dan 12 weken zwanger was ,toen ik voor het eerst het kloppende hartje hoorde en de bevestiging kreeg dat ik ruim 20 weken zwanger was (zonder een buikje)voelde ik me echt gelukkig .

Tijdens die zwangerschap was ik erg ziek, kon geen eten binnen houden en had weinig energie toch wou hij dagelijks ruige sex waardoor ik bloedingen kreeg en meerdere malen in het ziekenhuis terecht kwam ,in die periode dronk hij als hij alleen thuis was en deelde dan regelmatig mijn bed met andere vrouwen.
Ik wist dat toen niet en dacht dat hij er zo vermoeid uitzag omdat hij zich zorgen om mij en de baby maakte in de maand December gebeurde er iets verschrikkelijks een broer van mij besloot een einde te maken aan zijn leven ik was toen ruim 8 maanden zwanger.
Het was een moeilijke periode mijn ouders stopten beiden daarna met drinken waren kapot van verdriet ,maar D dronk juist veel omdat hij niet met mijn verdriet kon omgaan hij bleef vaak nachten weg. Op oud en nieuw nodigde hij wat vrienden en zijn ouders bij ons uit ,die avond werd ons verteld dat zijn ouders gingen scheiden en dat viel D compleet verkeerd hij dronk zichzelf lam en schonk mij alleen maar kwade blikken toen ik naar de keuken liep om iets te pakken liep hij achter me aan en trapte me hard in mijn rug, ik viel kon mezelf opvangen door mijn handen en zijn vrienden gingen door het lint. Zijn ouders hadden de politie gebeld hij werd gearresteerd ,ik werd met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht.
Ik had pijn in mijn rug maar de baby had geen schade en smiddags mocht ik weer naar huis,D belde vanaf het bureau hij had teveel gedronken hij kon zich niets meer herinneren en ik deed geen aangifte.
Een dag later kwam hij weer thuis deed alsof er niets gebeurd was en ging weer met andere vrienden op stap toen hij op 4 januari om half 4 in de ochtend dronken terug kwam en probeerde sex met me te hebben ,ben ik uit bed gestapt en naar beneden gelopen mijn rug deed nog pijn en de drankwalm die hij bij hem had was ondragelijk.
Mijn vliezen braken op het moment dat ik naar beneden liep maar ik durfde niets te zeggen want hij was dronken dus ging ik op de bank liggen en probeerde de weeën op te vangen.
Om half 11 waren de weeën zo heftig dat ik geen andere keus had om hem wakker te maken en de verloskundige te bellen ,we konden direct naar het ziekenhuis maar hij was overduidelijk nog niet nuchter stapte toch in de auto en met heftige weeën, een schreeuwde D die niet wou dat zijn auto smerig werd kwamen we om 11 uur in het ziekenhuis aan ,hij wou geen rolstoel pakken ik moest onderweg naar verloskunde meerdere keren stoppen met lopen .
Mijn dochter werd geboren om 11:20 uur en ze maakte me de gelukkigste moeder ter wereld ,de bevalling was snel en ik mocht die middag met haar naar huis.
D hield de baby vast en ik kon naar de auto lopen om de tas te pakken nadat ik gedoucht had ,hij voelde zich niet lekker en hij bleef bij de baby.
Toen we thuis kwamen duurde het een uur tot dat de kraamhulp kwam en ik kon de koffie zetten en de deur opendoen waar ze erg boos om werd omdat ik rust nodig had .
D was erg goed in doen ''alsof ''hij heel behulpzaam was als ze die dagen langs kwam .