30515gkbvo468 ik geef toe: 't was voor doodgewone

Q
STERVELINGEN ZOALS IK
ONMOGELIJK ÒM NÍET VÀN DÉZE MÀN TE HÓUDEN!?
Hij was een hèld die keihard kon zijn, maar díe tegelijkertijd tòt díep ìn de hàrten van de MÈNSEN dóórdròng?!
Toen hij zwéég en de kinor haar laatste klanken nog aan 't uitzingen was,
wierp ik me aan zijn voeten & omhelsde z'n knieën...
'Váder!' kreunde ik. 'Mijn hèld èn míjn tròts!'
'Avsjalom!' riep hij úit. 'Mijn zóón & m'n vreugde,
wòrdt het niet weer eens tijd voor de kàpper?'
Àch ja, we weten àllemáál hoe óuders zijn!
Ìk weerspràk hem níet òmdàt híj un bejáárde màn wàs díe op z'n vóeten stònd te WÀNKELEN!
'U HEEFT GELIJK VADER, IK ZAL GAUW WEER NAAR DE KAPPER GAAN!'
Ik vereerde hem & tegelijkertijd vóelde ik dàt ik zwànger wàs vàn un gifslang die op ut pùnt stònd gebóren te worden?!
Ik háátte die slang omdàt ik mijn váder grènzeloos liefhad...
Hij zette z'n harp naast zich op de grond en trok Tamàr op schoot. Hij kuste de tranen
van haar wangen en streelde haar, maar zij bleef een slappe pop die níet tot léven wìld kómen?!
De koning keek langs Tamàr naar mij en ik keek langs Tamàr naar hèm.
We verloren ons zèlf in elkaars ogen en
we verloren elk ander. Het wàs
àlsòf mijn hàrt in
twee stukken
úitéénvíel.
14 jan 2018 - bewerkt op 17 jan 2018 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende