22030/40inhetlaatstejaarvansamuelsbestuuraldaarnam


het aantal joden dat naar Palestina emigreerde fors toe! Tussen 1920 en '23 waren er per jaar ongeveer 8000 joden naar dit heilige land gekomen. In '24 waren dat er zo'n 13.000 en in '25 al meer dan 33.000. Déze toename was een gevolg van de politieke en economische crisis in Polen, de versoepeling van emigratiebepalingen i/d USSR èn de strengere immigratiebepalingen in de USA, die in '24 van kracht werden. De Vierde Aliyah leidde tot 'n flinke groei v/d bevolking in Yeroesjalayiem, Chaifa & Tel Aviv. Opmerkelijk genoeg leidde dit niet tot grote demonstraties, zoals 'n paar jaar eerder nog 't geval was geweest; ook toen Arthur Balfour ter gelegenheid v/d opening v/d Hebreeuwse Universiteit naar Palestina kwam, reageerde de Arabische bevolking nauwelijks. In juni '25 ging Samuel met pensioen & werd Herbert Plumer tot Hoge Commissaris benoemd. Vlg. Plumer zou 'n Joods Nationaal Thuis geen belemmering zijn voor vrede in Palestina & in tegenstelling tot Samuel deed Plumer geen poging om representatieve lichamen in het leven te roepen of joodse & Arabische aspiraties met elkaar te verzoenen. Híj deed vooral zíjn best de vrede te bewaren. Onder de joden in de diaspora betekende Plumers ambtsperiode een goede stap in de richting van verdere kolonisatie; 't leek erop dat de Arabieren de implicaties van de Balfourdeclaratie nu al wel geaccepteerd hadden? In Palestina zelf was de joodse gemeenschap zich echter als vanouds bewust van de Arabische vijandigheid. In deze periode ontstonden er in de YISJOEV twee verschillende benaderingen van het Arabische probleem. Aan de ene kant was er een groep joden die geloofde dat enige vorm van verzoening mogelijk moest zijn. Één van deze voorstanders van 'n gematigde politiek was de in Polen geboren landbouwkundige H.M. Kalvaryski, de onofficiële minister van Arabische Zaken; hij was erin geslaagd 'n gematigde organisatie op te zetten: de Nationale Moslimbond! Maar 't werd al snel duidelijk dat deze organisatie op weinig steun hoefde te rekenen v/d Arabische bevolking. Andere zionisten richtten Briet Sjaloom ('verbond v/d vrede'knipoog op, dat vóór 'n binatio-nale staat was en zó vrede met de Arabieren hoopte te bereiken: ook dit standpunt vond onder Arabieren nòch Joden veel weerklank....

Uiteindelijk zal een bevredigende oplossing in de nabije afzienbare toekomst alleen nog maar enigszins bereikbaar blijken te zijn als er minstens voldoen werkgelegenheid, studiemogelijkheden, moderne behuizing, rechtvaardige verdeling van water, olie, land & bronnen is te verwachten: tussen West-Sahara & de Filipijnen zal sprake moeten zijn van algehele emancipatie van de Noord-Afrikaanse, Midden-Oosterse & Zuid-Aziatische volken, landen & staten! Zonder opleiding, studie & ontwikkeling van toekomstige generaties zijn er alleen nog maar doomsdayscenarios denkbaar? Daar zal nòg zo'n halve eeuw voor nodig zijn, maar de tijd dringt terwijl 't bloed blijft vloeien?!
14 jan 2017 - bewerkt op 17 jan 2017 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Asih
Asih, man, 80 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende