Zaterdag

Vandaag is het zaterdag en ik merk bij mezelf dat ik weer in oude patronen begin te vervallen. Ik heb de sportschool afgezegd en ik voel me een beetje belabberd. Het is zo lastig, dat ik mij zo stuurloos voel zonder die 1e persoon. Alsof je hele toekomst word weggerukt wat in feiten ook wel zo is. Ik vraag me af of ik het ooit nog zal vinden. Maar door niks te doen zal het zeker niet gebeuren.

Rijles gaat niet zo Denderend en de man heeft me zelfs geadviseerd wellicht automaat te rijden. Oké. Nou als dat de enigste optie is zal dat wel moeten maar liever niet ivm werk. Ik vind het nog te vroeg om er iets over te zeggen en eigenlijk is dat met hele proces waar ik nu in zit. Het is nog te vroeg om echt te zeggen dat ik kansloos ben. Ik ben nu 1.5 maand werkeloos en 1 maand vriendloos.
Ik moet gewoon door blijven gaan. Hoe lastig ook. Misschien moet ik mijn verwachtingen heel laag leggen. Verliefdheid gaat helaas niet zomaar over en dan ook nog al die shit. En soms ben ik ook bang dat mijn kinderwens in gevaar komt. En het is zo confronterend dat je weer alles alleen moet oplossen. Net bij het boodschappen doen had ik mijn sleutel in de schuur laten zitten en in halve paniek fietste ik naar huis. Normaal zou r wel thuis zijn of in een noodgeval de sleutel hebben. Ja. Je word alleen geboren en gaat alleen dood. Maar echt zonder maatje .. Met ze 2e is het zoveel leuker en makkelijker. Maar ik weet dat ik eerst nog wat dingen voor mezelf op de rit moet krijgen voor ik 'vrij kan gaan zoeken. Vanavond komt vriendin C, bij mij logeren tot woensdag. Ik heb er niet zoveel zin in. Maar goed ik zie haar niet zovaak. Ik vind het bij haar wel lastig dat ze vaak een groot beroep op andere legt. Maar oké. Ik wil haar nu wel helpen. Misschien is het ook wel gezellig en moet ik niet zo mokken. Het zijn immers maar een paar dagen en ik heb toch geen werk nu. Misschien kan ik het ook als een training zien, om mijn eigen grenzen te bewaken in gezelschap. In de zin van, dat we het gewoon gezellig kunnen hebben en ik er best voor haar wil zijn. Maar dat ik ook mijn eigen geplande dingen doe en niet perse uitstel. En als het echt niet lukt. Weet ik voor de volgende keer dat ik het niet meer doe. Het is moeilijk positief te blijven. Maar ik ga maar leren voor mijn theorie in mijn comfy huissokken. Ze zijn roze met witte stippen. Morgen komt mijn moeder mij helpen mijn nieuwe bed in elkaar te zetten. Super fijn. Deze is een stuk volwassener, die andere 2persoons was best kinderachtig zo eentje van ikea een witte ijzeren. En ik vind het een beetje beschamend om daar met een andere nieuwe man ooit in te liggen. Voor r, schaamde ik me niet zo heel erg. Wat het exta verdrietig maakt. Omdat de klik zo vertrouwd was. Hij was als een joggingsbroek, die ik trouwens niet vaak draag. Hij was heel makkelijk .. wat dus echt fijn was. Het maakte hem niet uit dat ik niet zoveel had. En dus ook nog een vrij kinderachtig bed. Het maakte mij trouwens ook niet uit dat hij nog bij zijn ouders woonde en ik in een heel oud bed daar sliep. Ja zonde .. ik weet niet hoe een andere man zal reageren. Ik merk dat ik dat trouwens met veel dingen heb. Ik weet niet eens of ik mezelf nog letterlijk bloot zou durven te geven aan een ander.

De lessen voor vandaag: Wees lief voor jezelf. Stel niet teveel uit. Stel prioriteiten en heb vertrouwen dat er ergens wel een opening komt tot wat dat ook mag zijn.