Waar moet je naar luisteren?

Heeft je gevoel gelijk? Is het die ene vriendin? Of toch die vriend met een andere mening? Luister ik naar mijn hoofd, hart of intuïtie?

Wat waren de afgelopen weken bijzonder leuk, bijzonder eng en bijzonder nieuw voor mij. Wat heb ik genoten van zijn lieve woorden, zijn 100den kusjes, van hem die mij over zijn passie vertelt. Maar ook wat heb ik gisteren enorm hard zitten janken.

Waarom heb ik een romantisch beeld van iets in mijn hoofd gemaakt, wat helemaal niet romantisch is. Waarom kan ik die roze bril niet afzetten? Waarom is er iets in mij die toch er in wilt geloven?

Alles in mij weet dat er te veel dingen niet goed voor me zijn. Dat hij nog gesprekken heeft lopen op Tinder/Hinge. Dat hij zegt niet voor een lange afstandsrelatie te willen gaan. Maar toch stuurt hij lieve reeels door van cute couples etc. Toch stuurt hij dat hij me wil zien.

Vrijdagavond nadat ik hem gepijpt had, hij even was opgestaan, zat hij naakt op de bank. Ik zag gewoon dat hij een melding had bij Tinder. Zat hij daar naakt op Tinder te appen met iemand en ik zat tegen over in de stoel het te aanschouwen. Echt ik lijk wel gek. Of misschien ben ik dat ook. Ben ik dan verliefd? Nee zo voelt het al niet meer. Ik heb daarna een Tinder account aangemaakt en even screenshots gemaakt. Weet ook niet waarom, maar het voelt als bewijs.

Iets in mij zou willen dat ik gewoon kon genieten van deze fijne en leuke tijd. Maar alles in mij wilt zoveel meer. Iemand die wel het aandurft. Zich niet schuil houdt achter zijn gebroken hart met eerdere ervaring in een lange afstandsrelatie.

Vandaag zouden we een leuke dag samen kunnen beleven. Ik had voorgesteld om naar een stad te gaan. Maar hij wilde gisteravond uit in een stad hiernaast. Zogenaamd wilde die collega van hem de stad in. Maar ik ontdekte vandaag dat hij iemand uit die stad heeft toegevoegd op zijn Instagram. Ze is facking lelijk, echt geen concurrentie. Maar ja ze is er wel. En ja ik zou zo bij de FBI kunnen. Helaas is dat wat ik overgehouden heb van een cheating ex. Ineens kon hij vandaag niet meer. Reden? Ramadan?!

Ik ben echt de laatste die gaat proberen om hem over zijn grenzen heen te trekken en respecteer het juist heel erg. Ik dacht oke, ik ben gewoon niet meer welkom. Maar domme ik was mijn dure blazer vergeten bij hem. Omdat ik dacht dat ik afgelopen nacht nog wel bij hem zou slapen. Maar ja hij was om 04.00 u thuis.

Wat is de les van deze man? Ik heb geleerd dat ik mezelf enorm geliefd kan voelen. Wat dat met mij doet. Hoe iemand kan zijn die echt gek van mij is. Want echt dat voel ik in alles. We kunnen eigenlijk geen seconde van elkaar afblijven. Het is echt fijn. En het brengt mij dichterbij het leven wat ik wil hebben. Ik merk ook dat ik nu alles aan het opgeven ben om maar met hem te kunnen zijn. Dat slaat echt helemaal nergens op.

Ik moet de touwtjes weer in handen krijgen. Hij wilt eigenlijk heel graag samen in juni op vakantie. En ik wil dat land ook heel graag zien. Het lijk met echt fantastisch met hem. Maar niet in de staat waarin we nu zijn. Ik heb mijn gedachten op een kaartje geschreven, ook om hem te bedanken voor alles wat hij mij heeft laten voelen. Dat is voor mij echt heel bijzonder. En ik ben er blij om, om dit na 11 jaar weer te mogen voelen. Alleen ik weet gewoon dat dit avontuur hier moet stoppen.

Vanavond begint de Ramadan echt. Hij zei ergens in zijn spraakmemo het is onze laatste dag. En inderdaad. Vanavond zou ik moeten zeggen we zien elkaar voorlopig niet meer. De afgelopen week sliepen we iedere dag bij elkaar. Dit heb ik eigenlijk gewoon nog nooit gedaan.

Ik moet het echt zeggen, maar iets in mij is bang dit nooit meer te mogen ervaren of mijn eigen ruiten in te gooien...