Verwrongen Wereld #8 + #9
Ik besefte goed dat er geen weg terug was, maar voordat ik mijn keuze kon uitvoeren, moest ik een stap terug zetten. Ik wist stiekem wat op me te wachten stond verderop. De huizen zouden me alleen maar dieper in het complot trekken. Alleen maar wat stomme adviezen van mensen die ik niet eens ken. Ik ben al een keer in elkaar gezakt, dus ditmaal wilde ik twee stappen vooruit denken. Ik ging terug naar huis, want ik was een belangrijk ding vergeten. Ik ging voorbij het plein waar de zon nog steeds fel scheen en de bloemen een kleurrijk paradijs vormden.
Maar eenmaal terug in mijn straat, herkende ik de straat niet meer. Blijkbaar was ik vergeten dat teruggaan toch echt geen optie meer was. Maar op een of andere manier moest ik toch terug. Ik ging op eigen instinct na hoe ik het beste terug kon gaan. De straat had bochten die er eerst niet waren. De straat had ineens volgroeide bomen die het licht van de zon blokkeerden. De vogels legden massaal nesten in de bomen. De gelegde eieren vielen als regendruppels uit de nestjes. Was dit een droom? Of stond dit symbool voor iets? Mijn emoties vervaagden en vraagtekens kwamen ervoor in de plaats. Ik liep langzaam de straat in, net langs de weg waar de eieren op vielen. Het geluid van de neerstortende eieren klonk als diamanten die op de grond vielen. Ik raapte een ei op en tikte ertegenaan. Ook dat klonk als diamant. Ik stopte een in mijn zak en ging langzaam verder. Waar het eerst donker en kaal leek, was het nu betoverend en sprookjesachtig. Een stem in de verte fluisterde: ‘’Je bent er, zoek niet verder alsjeblieft.’’ Ik ging ervan uit dat ik hallucineerde voor een moment. Ik probeerde alles wat op mijn vragenlijst terecht zou komen te vergeten. Alles waar ik emotionele waarde aan kon hechten, zette ik uit mijn hoofd. Ik raakte licht gestressd, raakte licht nerveus en begon het benauwder te krijgen. Maar ieders pad loopt nooit in een rechte lijn, net zoals deze straat.
Ik naderde het einde van de straat, daar zou mijn huis zijn. Het bleef de hele tijd stil. De bomen overdekten de straat nog steeds, er vielen alleen geen eieren meer uit de bomen. Na tientallen meters te hebben gelopen, zag ik uiteindelijk mijn huis. Het was in dezelfde staat als voorheen. Ik haalde sleutel uit mijn broekzak, maar wat me opviel was dat het slot er niet meer was. De deur stond op een onopvallend kiertje. Ik opende de deur, liep naar binnen en een zachte stem fluisterde: ‘’Ik verwachtte je al, Joshua. Je bent weer teruggekomen. Ik had ook niet anders verwacht. Je deed er verstandig aan om niet verder te gaan, anders kreeg je met haar te maken en dat wil je niet, of wel Joshua?’’
Op een tafeltje in de ingangshal stond een ingelijste foto met 17 kaarsjes eromheen. Op die foto stond een meisje en een jongen. Ze waren blijkbaar een stelletje. Ik kon er niet veel aandacht aan schenken, want ik wist niet waar dit over ging. Iets verderop in de hal stond nog een tafel, waarop een pistool lag en een telefoon. Ik pakte eerst de telefoon en uit nieuwsgierigheid keek ik wat er allemaal in de telefoon stond. Ik keek eerst naar de contacten. Er stonden allemaal namen die ik niet herkende. Vervolgens keek ik of er berichten stonden in de inbox. Er stonden een paar ongeopende berichten. Één daarvan luidde: ‘’Als je iemand nodig hebt om haar neer te halen, bel mij maar. Ik ben er voor je kerel. Sterkte.’’
Naast het pistool lag een brief. Op die brief stond: ’’Je hebt geplukt van de bomen waarvan de vruchten nog niet rijp waren. Je hebt gedronken uit een rivier waar lijken in werden gedumpt. Je zal hiervoor boeten. Afzender: onbekend.’’
Ik kreeg gelijk een adrenaline-boost en omdat ik ervan uit ging dat ik iemand zou treffen die ik liever niet op mijn pad wilde, pakte ik het pistool en stopte hem in mijn broekzak. Op dat moment hoorde ik een vreemd geluid in diezelfde broekzak. Het eitje wat ik opgeraapt had, natuurlijk! Het eitje bewoog en het begon te barsten. maar toen het gebarsten was, zat er niks in. Was dit alweer een teken? Diepgezonken in mijn gedachtes liep ik naar buiten. Wat ik toen zag, was met geen pen te beschrijven...
Maar eenmaal terug in mijn straat, herkende ik de straat niet meer. Blijkbaar was ik vergeten dat teruggaan toch echt geen optie meer was. Maar op een of andere manier moest ik toch terug. Ik ging op eigen instinct na hoe ik het beste terug kon gaan. De straat had bochten die er eerst niet waren. De straat had ineens volgroeide bomen die het licht van de zon blokkeerden. De vogels legden massaal nesten in de bomen. De gelegde eieren vielen als regendruppels uit de nestjes. Was dit een droom? Of stond dit symbool voor iets? Mijn emoties vervaagden en vraagtekens kwamen ervoor in de plaats. Ik liep langzaam de straat in, net langs de weg waar de eieren op vielen. Het geluid van de neerstortende eieren klonk als diamanten die op de grond vielen. Ik raapte een ei op en tikte ertegenaan. Ook dat klonk als diamant. Ik stopte een in mijn zak en ging langzaam verder. Waar het eerst donker en kaal leek, was het nu betoverend en sprookjesachtig. Een stem in de verte fluisterde: ‘’Je bent er, zoek niet verder alsjeblieft.’’ Ik ging ervan uit dat ik hallucineerde voor een moment. Ik probeerde alles wat op mijn vragenlijst terecht zou komen te vergeten. Alles waar ik emotionele waarde aan kon hechten, zette ik uit mijn hoofd. Ik raakte licht gestressd, raakte licht nerveus en begon het benauwder te krijgen. Maar ieders pad loopt nooit in een rechte lijn, net zoals deze straat.
Ik naderde het einde van de straat, daar zou mijn huis zijn. Het bleef de hele tijd stil. De bomen overdekten de straat nog steeds, er vielen alleen geen eieren meer uit de bomen. Na tientallen meters te hebben gelopen, zag ik uiteindelijk mijn huis. Het was in dezelfde staat als voorheen. Ik haalde sleutel uit mijn broekzak, maar wat me opviel was dat het slot er niet meer was. De deur stond op een onopvallend kiertje. Ik opende de deur, liep naar binnen en een zachte stem fluisterde: ‘’Ik verwachtte je al, Joshua. Je bent weer teruggekomen. Ik had ook niet anders verwacht. Je deed er verstandig aan om niet verder te gaan, anders kreeg je met haar te maken en dat wil je niet, of wel Joshua?’’
Op een tafeltje in de ingangshal stond een ingelijste foto met 17 kaarsjes eromheen. Op die foto stond een meisje en een jongen. Ze waren blijkbaar een stelletje. Ik kon er niet veel aandacht aan schenken, want ik wist niet waar dit over ging. Iets verderop in de hal stond nog een tafel, waarop een pistool lag en een telefoon. Ik pakte eerst de telefoon en uit nieuwsgierigheid keek ik wat er allemaal in de telefoon stond. Ik keek eerst naar de contacten. Er stonden allemaal namen die ik niet herkende. Vervolgens keek ik of er berichten stonden in de inbox. Er stonden een paar ongeopende berichten. Één daarvan luidde: ‘’Als je iemand nodig hebt om haar neer te halen, bel mij maar. Ik ben er voor je kerel. Sterkte.’’
Naast het pistool lag een brief. Op die brief stond: ’’Je hebt geplukt van de bomen waarvan de vruchten nog niet rijp waren. Je hebt gedronken uit een rivier waar lijken in werden gedumpt. Je zal hiervoor boeten. Afzender: onbekend.’’
Ik kreeg gelijk een adrenaline-boost en omdat ik ervan uit ging dat ik iemand zou treffen die ik liever niet op mijn pad wilde, pakte ik het pistool en stopte hem in mijn broekzak. Op dat moment hoorde ik een vreemd geluid in diezelfde broekzak. Het eitje wat ik opgeraapt had, natuurlijk! Het eitje bewoog en het begon te barsten. maar toen het gebarsten was, zat er niks in. Was dit alweer een teken? Diepgezonken in mijn gedachtes liep ik naar buiten. Wat ik toen zag, was met geen pen te beschrijven...
31 jan 2015
- meld ongepast verhaal
-
Kamanda4 (opgeheven op 24-3-2015)
zaterdag 31 januari 2015 18:01
Spannend
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 02 mrt 2015 Verloren en verslagen
- O 13 feb 2015 Korte pauze ( 1 )
- O 09 feb 2015 Hulp nodig!!! ( 3 )
- O 06 feb 2015 Verwrongen Wereld #10 ( 1 )
- O 31 jan 2015 Verwrongen Wereld #8 + #9 ( 1 )
- O 29 jan 2015 Hack en verhalen
- O 25 jan 2015 Verwrongen Wereld #7 ( 6 )
- O 23 jan 2015 Are Friends Electric?
- O 21 jan 2015 Hokje ( 1 )
- O 18 jan 2015 Verwrongen Wereld #6
- O 15 jan 2015 Verwrongen Wereld #5
- O 10 jan 2015 Verwrongen Wereld #4
- O 05 jan 2015 Goede voornemens 2015
- O 02 jan 2015 Verwrongen Wereld #3 ( 2 )
- O 28 dec 2014 Info over 'Verwrongen Wereld' ( 1 )