Verdriet.

Ken je dat gevoel, dat je zo ontzettend je zelf bent bij iemand. Dat je jezelf kunt zijn en vrolijk word als je de ander weer ziet. Mensen komen en gaan in je leven maar de een doet gewoon meer met je dan de ander.

Ik ben dus z'n persoon die zich redelijk snel aan mensen hecht, helemaal als je iemand in 3 maanden tijd wekelijks ziet en niet maar 1 dag. Je komt in elkaars leven en leert de ander steeds beter kennen. Leert familie en vrienden kennen en ook daarbij ben je dan jezelf. Ik stel me gemakkelijk open en ben altijd mezelf dat is fijn. Voel me dan snel comfortabel als ik maar met die gene ben, ook al doen we helemaal niets.

Ook al is iemand niet helemaal perfect en totaal het tegen over gestelde van jou toch kan die gene het wel voor je zijn, misschien besef ik me dat juist wel. Je zal toch ongetwijfeld altijd wel dingen houden waar je tegen aan loopt. Als je die " feelings" maar hebt, ook al zijn die niet altijd even sterk, de basis is toch het belangrijkste?

Gelukkig gaat verdriet altijd voorbij, alleen het kost tijd en moed.
24 apr 2021 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van ASIL
ASIL, vrouw, 30 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende