"Vakantie"

Ik heb nu in totaal drie keer 17 kilometer gefietst om bij mijn vriend te zijn. En vervolgens drie keer 17 kilometer terug, om weer bij mijn oudertjes te zijn. Dat is 102 kilometer en dat is veel.
Ik doe er dan een uurtje over, dat stuk fietsen, in sportkleding met een lelijk petje op. Dan moet ik daarna wel douchen en goed eten en drinken en een uurtje later kickt de hooikoorts in en krijg ik hoofdpijn en een gigantisch gevoel van vermoeidheid. Ja, dan moet je maar naar het algemene advies tegen hooikoorts luisteren; 'blijf binnen' en: 'ga niet buiten sporten' en: 'houd de ramen dicht', maar nee, je gaat verdomme een uur intensief fietsen, ja, dat krijg je ervan. Dus dan ga ik pitten.
Ik ga begin volgende week bij de drogist van die hooikoortstabletten halen, voor als ik weer dat fietstochtje ga maken. Ik gebruik alleen oogdruppels en neusspray en meestal was dat voldoende. Maar voor dit niet.

Ik heb een 7,6 gehaald voor mijn allerlaatste tentamen. Ik had wel een paar dingen na-gegoogeld, want dat kon, - het mocht niet, maar het kon -, maar niet dermate veel dat ik anders een onvoldoende had gehad. Heel veel dingen kon je ook niet opzoeken, dus het cijfer voelt goed. Voor dit jaar sta ik nog steeds een 8 gemiddeld. En nu heb ik "vakantie", want het eerste deel van mijn scriptie wordt nagekeken en daar moet ik op wachten, voordat ik mijn daadwerkelijke onderzoekje kan uitvoeren.

Ik heb eerlijk gezegd weinig gedaan de afgelopen weken. Ik ben ook minder gaan hardlopen, omdat ik dus veel fiets, last krijg van hooikoorts én bizar vroeg op moet staan, wil ik niet het halve dorp in het bos tegenkomen. Het is echt vervelend. Normaal kon ik best rond half tien doordeweeks een rondje gaan doen, nu rijdt een half peloton wielrenners, - wat meters uit elkaar -, me bijna aan, moet ik wandelaars die het hele pad in beslag nemen ontwijken en probeert een moeder een kind te leren fietsen midden op de weg.
En ik ben te lui om mijn wekker te zetten, dus dan ga ik maar niet. Ik ga toch 34 kilometer fietsen deze week, denk ik dan. Maar fietsen is geen hardlopen! Of zo. Dit zijn andere beenspieren, of zo. Vorige week was ik nog één keer gaan lopen, deze week niet, ik denk dat ik volgende week wel weer een keer moet.
Mijn 1/4e marathon is een jaar uitgesteld, dus het trainen heeft geen haast, op zich.

Ik blijf nu steeds twee daagjes bij mijn vriend slapen en ik heb al drie keer de vraag gekregen waarom ik niet wat langer blijf. Niet van hem, ik bedoel, hij zegt wel dat ik best nog een dagje langer mag blijven, maar twee vriendinnen en mijn moeder vroegen het. Ik heb gewoon niet de behoefte om er langer te blijven. Het is niet mijn huis, het voelt niet als mijn huis, we hebben heel andere slaapritmes en ik moet toch wat slaap inhalen in mijn eigen bedje. Er zullen vast mensen zijn die nu gaan samenwonen door corona, maar ik vind het prima om 34 kilometer te fietsen en wat me-time te hebben. Er wordt ook gesuggereerd dat het een slecht teken is, dat ik niet langer wil blijven, maar ja, we kennen elkaar nu vier maanden en ik vind twee hele dagen samen op de bank niksen lang genoeg. Leven in dezelfde kamer is toch wel wat. In niet-Corona-tijden had ik dan nog even naar buiten kunnen gaan, naar de sportschool of om boodschapjes te doen of zo, maar dat gaat nu niet echt.
Het is toch niet zo raar als ik die twee daagjes genoeg vind?
Waarom vraag ik dit, nu is er vast iemand die gaat zeggen dat dit een heel slecht teken is en mijn relatie gedoemd is te mislukken.

Ik mag van hem in ieder geval niet meer zeggen dat ik niet sportief ben, want ik ga vrijwillig een pokke-end fietsen.
Dus, bij deze.
Ik ben een fitgirl geworden.

Ik heb wel net chips gegeten.
18 apr 2020 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van iAngel
iAngel, vrouw, 25 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende