Te veel

Te veel, te druk, te weinig.

Dat zijn de woorden die op dit moment vast zijn gesneden in mijn hoofd. Miljoenen dingen die ik moet doen en waar ik verantwoordelijk voor ben. Het voeld alsof ik mijzelf al voor langere tijd opslits in wie ik ben op werk, wie ik ben op school, wie ik ben thuis, wie ik ben met mijn vriend, met mijn familie, met mijn huishouden, wie ik ben op stage en elke ik is omgringt door mensen die altijd honderd procent vragen van mij.
Maar als jij jezelf zes keer opslist. Dan blijft er niet veel over van die honderd procent. er is geen ontkomen aan en tijd voor rust is er niet. elke dag van de week staat er wel weer een of meerdere Ik's gepland soms tegelijkertijd.
Ik kan simpelweg niet meer en ik merk dat ik steken laat vallen. Ik word vergeetachtig en ik sta stijf van de stress wanneer iemand mij een vraag steld of wanneer er weer nieuwe dingen bijkomen die maar gedaan moeten worden. Er zijn maar zoveel uren op een dag en zoveel van mij om te geven. Ik ben nu op het punt dat ik op ben. ik kijk naar mijn scherm klaar om weer wat te doen en na een paar uren draaien kijk ik nog altijd naar een wit scherm.
Iedereen verwacht de volle honderdprocent van mij. Maar wat verwacht ik van mijzelf? hoe ga ik het balans vinden?. Ik ben boos, gefrustreerd en verdrietig en het liefste ik ik mij gewoon onder de dekens verstoppen en wachten tot alle taakjes in rook opgaan. tot er iemand komt die naar mij omkijkt en samen met mij deze taakjes afgaat. Maar ik denk dat ik alles maar weer alleen moet doen. zoals altijd. Ik en mijn Ik's.