Quite some catching up to do, eh? Pt. 1

Dus......

Na mijn eigen dagboek nog eens even terug gelezen te hebben, zie ik dat een afwezigheid van ruim 4 jaar ook een serieus gat in je levensverhaal drukt.

Goed, mijn gevoel vertelt me dat ik die draad verder op moet gaan pakken. Dus even een rewind dan maar. De afgelopen jaren zonder MD zijn letterlijk voorbij gevlogen, met sommige perioden waarin ineens de pauze knop ingedrukt werd.

Gezien de nu rustige sfeer op MD, wil ik een poging gaan doen om openbaar te gaan schrijven. Out there in the open. Of dit zo blijft, zal ik af laten hangen van hoe "het voelt" gaandeweg.

Goed.. Where I left:

Na een relatie van ruim 10 jaar kwam ik in een erg vervelende break-up terecht. Dit bracht het nodige vuurwerk met zich mee, ook tot op enige hoogte hier op MD. Mijn ex is (was?) ook schrijver hier, we waren beide een tijd erg actief hier en bij veel leden "bekend "(van MD meetings, etcetera) Inmiddels is dit een volledig gesloten deel van mijn boek overigens. Dit puur ter inleiding.

Een tijd lang heb ik rondgedoold, een half jaar vrijgezel geweest en daarna mijn nieuwe liefde ontmoet. Hier ook een mooi moment om aan te geven hoe MyDiary toch wel degelijk door mijn leven heen verweven is: Mijn vriendin heb ik hier leren kennen. Jarenlang af en aan contact gehad en dit is uiteindelijk gegroeid tot waar we nu staan. (Ja, dat komt nog, ander moment)

Back to the storyline:

Een kleine 10 maanden na mijn break-up (door diverse andere omstandigheden overigens) geraakte ik in een serieuze Burn- Out.

Eindeloos incasseren, gewoon door blijven beuken en alle signalen van je lichaam en omgeving negeren tot daar ineens die grote muur voor je neus omhoog schiet.

Over die pauze-knop gesproken...

Deze burn-out, die me zo ongeveer 7 maanden van mijn leven gekost heeft, is overduidelijk nodig geweest. Misschien dat ik passages van wat ik zelf nog weet wel een keer ga delen nog maar dat is niet voor nu. Wel heb ik er ongelooflijk veel van geleerd en zie ik mijn volwassen leven ook écht als voor en-na die periode. Er is een andere ik uit voort gekomen qua handelen en relativeren.

Hoe raar het ook mag klinken, maar ik kan nu volmondig zeggen: Bedankt! Dat ik deze Burn-Out heb mogen ervaren. Hoe zwaar die periode ook is geweest: het heeft me een "levensles" gebracht waarvan ik overtuigd ben dat ik die alleen door deze ervaring heb kunnen leren en begrijpen.

Goed... Tot zover Pt.1

Cheers