Persoonlijkheidsvorming na trauma (deel 2)

Er is 1 ding waar ik mijn familie dankbaar voor ben, en dat is de les dat je beter een leider kunt zijn, en het goede kunt doen, dan een van de kudde en veel vriendjes hebben.

Nu blijkt achteraf dat zij dit deed omdat zij narcistische persoonlijkheidstrekken heeft.

Zij vond het niet erg als ik blind iemand volg, als het maar HAAR is.

1 woman cult.

En als ik haar niet gehoorzaamde, dan had ik het van iemand anders verkeerd begrepen, ik moest nog langer nadenken, dan zou ik wel op haar stelling aankomen.

Blijkbaar is er maar 1 goede weg, en dat is die van haar.

En dan STOND zij op een discussie - terwijl ik zoiets had van; maaaam, ik leef onder jouw dak, ik kan niet onder jouw regels uit, ik ben financieel van je afhankelijk. Wat voor zin heeft het om te discussieren?

Maar haar ging het niet om een eerlijke discussie, maar om het WINNEN, zeker op dagen dat zij buiten de deur niet kon winnen.

Daarom sta ik er altijd op dat anderen mijn weg niet hoeven te volgen, en waak ik er altijd voor dat ik mijn zienswijze de enige juiste vind.

Soms komt dat zwak over - het zij zo.

Soms vinden mensen mij nep - maar ik heb gewoon veel meegemaakt en ik heb liever dat iemand mij nep of zwak vind dan dat ik de ander klein maak.

Ik volg mijn eigen pad en als anderen daar niet aan mee willen doen - soit.

Soms zorgt dit voor verwarring - zoals ik schreef in Stille krachten , denken sommigen dat ik een voetveeg ben omdat ik de vrije wil zo belangrijk vind - maar ik vind die van MIJ net zo belangrijk, en daar gaat het bij sommigen wringen.

Als mensen wel met anderen mee willen lopen - omdat ik minder hard schreeuw. Daardoor is de vrije wil er.

Maar diegenen die blijven zijn altijd die wat zelf ook een sterk karakter hebben, en geen schaapse volgelingen.

God is net zo. Een zachte stem. Staat altijd voor je klaar om je weer terug op te vangen. Door zijn zoon heeft hij de zondevloedtijden wel gehad. 🙏 Hallelujah.

Misschien is hij wel jaloers, maar de vrije wil staat centraal.

Kies voor mij, of niet - maar kies voor mij. Bij uitsluitsel van anderen. Uit vrije wil. Uit liefde voor mij. Niet OMDAT ik jou zoveel geef. Maar je krijgt er. WEL. zoo. veel. voor. terug.

maar jeetje.
Er hoeft maar 1 echte narcist in je familielijn te zitten, en je familie is voor 2 tot 3 generaties verpest.

Herstellende van al die trauma's en al die schadelijke gewoontes die je nodig hebt om te overleven, tijdens het leven met een narcist, als je dat al doet.

Die gewoontes die heten vlooien. Overblijfselen van die tijd. De drang om koste wat het kost de beste te zijn. Of juist een voetveeg te spelen, of muurbloempje, ook als iemand je graag om zich heen heeft.

(Oh en als je altijd jezelf klein maakte - soms die periode van ONTZETTEND HEFTIG REAGEREN omdat je zo lang stil moest blijven en je in moest houden 😅 That was me toen ik mijn zusje 2 jaar lang zag hoe mama tekeer tegen haar ging. Ik kon het niet meer inhouden en begon 3 maanden voordat ik vertrok ook te schreeuwen - en in plaats van alleen de handen van mama vast te houden zodat ze me niet kon trekken of slaan, duwde ik haar tegen de deur post aan, gelukkig metbeleid want binnen de milliseconde dat ik doorhad wat ik deed besefte ik... wat ik deed en ik wilde haar geen pijn doen.... Niet met haar rug, ook al ging ze tegen mij en mijn zusje tekeer, ik moest daar weg, voordat ik hetzelfde zou worden...

Maar het kutte is dat zij op dat moment voor bet EERST IN MIJN LEVEN mij met respect leek aan te kijken

Voor het eerst. Toen ik haar zo erg behandelde.

Dat is het ergste. Hoe langer je in de ogen kijkt en meegaat met de emoties van instabiele mensen, hoe instabieler je wordt. Het werkt aanstekelijk tenzij je een manier vindt om daarmee om te gaan. Ik bid al sinds dag 1 dat God mij de kracht geeft om dat te kunnen. En elke x gaat het iets beter en weet ik sneller grip te krijgen op mijn reacties.

Met oog om oog eindigt de hele wereld blind.

Wij hebben aan beide kanten van de familie mensen met drankproblemen. Dat ik geen alcoholiste ben, is voor mij al een gewin. Al het andere is een zegen. Ik dank God elke dag dat hij mij bijstaat. Anders was ik allang verslaafd aan sigaretten. God vult mijn hart. Je zou bijna een Jesus Weight Watchers kunnen starten (nee, grapje. ik niet - gluttony is echt mijn zonde. Helaas tegelijkertijd met ijdelheid. Die stomme puistjes elke keer dat ik een stukje chocola eet. Dit is een grap - supergoed he? Nee humor is niet mijn sterkste punt wanneer ik in mijn hoofd zit...)

Maar al die zorgen, die paniek, dat altijd aan staan, dat vult al je dagen. In plaats van een relatie uit sterke liefde, is het een relatie op basis van angst. Angst om ruzie, angst om de gezondheid van de verslaafde, angst om de gezondheidsproblemen die allemaal heel heftig worden aangepakt en dramatisch worden besproken

Je bouwt geen familieband met elkaar op op basis van karakters en samenhang, op basis van gemeenschappelijke waarden, maar op basis van het constant zorgen maken over de alcoholist, of de gemene moeder (mijn overgrootouders aan beide kanten), er is altijd wat.

Altijd wat.

En daardoor komt er ook ruzie thuis.

Bijna scheiden vanwege een ruzie die escaleert om iets kleins.

En als je echt kijkt naar of deze mensen iets gemeen met elkaar hebben - dan besef je je dat er niets is. Niets waar je een vriendschap op kan bouwen wanneer je gemene ouders dood zijn en je dochter groot.

Gelukkig is opa een charmeur en ging hij in mijn omas passie mee: koken. Niet zelf want dan kreeg hij de wind van voren - hij kan niks, maakt alles vies, kan niks afwassen (volgens mij stiekem expres, maar dat is een vermoeden; sommige mensen zijn gewoon minder kritisch op hygiënevlak 🤷🏽‍♀️ Ik heb smetvrees dus tenzij ik ziek ben ga ik proberen af te wassen ook als ik door de vermoeidheid 3 borden laat vallen waaronder 1 op mijn teen... Niet waargebeurd verder... Wel heel dom 😅

Verder ging hij lekker schaken of werk zoeken

Gratis boedels afwikkelen voor familie ook al heeft hij geen maand rechten gestudeerd... Gewoon om zijn hersenen te prikkelen... Dat heb ik van hem 🤷🏽‍♀️

Als ik mij niet bezig houdt met ingewikkelde onderwerpen raak ik in een soort van staat van halve coma. Doodverveeld.

Op een gegeven moment deed ik dat wel - NIKS, want ik maakte mijn moeder en vriendinnen gek, ik was te veel, zeker toen ik helemaal into de geschiedenis van Israel en Palestina was gedoken.

Waarom? Weet ik veel. Ik haat pijnlijdende mensen en als tiener kun je weinig doen zonder de toestemming van je moeder (de mijne trok me gewoon aan mijn haren terug de auto in toen ik het probeerde)

Nu focus ik mij liever op de mensen voor mijn neus, ook al trek ik het mij nog steeds aan.

Ik werd er helemaal in opgeslokt. Jezelf doodstaren op wereldproblemen omdat je thuissitiatie beknellend is maakt depressie er niet beter op...

Nu?

Nu focus ik mij - met beleid - op positievere dingen.

Niet gedwongen, niet omdat ik anders te veel ben

Maar uit levensbelang

Zelfdoding zal mij niet dichterbij Jezus brengen, ook al ben ik veel liever bij Hem (welke gelovige niet?)

Hij is de enige die bepaalt wanneer ik verder mag 🙏

Daarom blijf ik ver weg van de spirit of depression, en alle gedragingen die mij naar de dood bewegen (letterlijk of spiritueel...)

Soms vraag ik mij af of ik niet christen ben geworden door wanhoop, waanbeelden, iets om aan vast te houden

Ik was immers ooit een overtuigde agnost: ik neigde naar de Shintospiritualiteit in combinatie met het buddhisme en het seculair humanisme

Nog steeds kan ik mij niet helemaal vinden in denominaties die grote nadruk leggen op de grote Helse straffen die je te wachten staan...

Meestal zie ik meer in de preken van gospelkerken en een pastoor in mijn geboortestad.

In Nederland 10 kerken bezocht, mee gemaild, met de pastoor gesproken en slechts 1 gevonden die vrijwel consistent op 1 lijn zit met waar ik ook aan denk en wat mij bezig houdt op dat moment

Ik begrijp dat dat in je eerste stappen als gelovige vaak het geval is - als je eenmaal wat verder bent in je levenspad moet je het vaker zelf doen, je weet dan als het goed is wat de grote spirituele wapens zijn van de christen: bidden vasten en het woord lezen (en je gemeenschap aanspreken, als je die hebt, maar dus om verder te gaan waar ik gebleven was...)

De pastoor wil op bezoek ! Thuis! Dat kan helemaal niet, dus ik zit hem een beetje te ontwijken

Of ja, de sympathieke mevrouw die mij en mijn vriend wilde helpen met bijbelstudie (zij heeft een groep!)

Snel wat mee doen!

🙏