Oordelen op Socials - strategisch of geestelijk?

Ik wil even stilstaan bij hoe we als christenen (natuurlijk geldt dit ook voor niet-christenen, maar ik richt me hier vooral op christenen omdat we juist extra bewust horen te zijn) delen op bijvoorbeeld Instagram. Op dit platform ben ik nogal actief 🤓.

Ik lees soms dingen als: “Ik oordeel niet, want ik noem geen namen of wijs geen vinger.” Of “Als
Iemand zich aangesproken voelt, dan ligt dat aan die persoon”.

Terwijl we ondertussen wel scherpe woorden gebruiken, bijbelverzen die corrigeren,
en zinnen als: “Zoveel christenen gaan hier boos om worden… ” als aankondiging van een post of reel - door een mede christen.

Vervolgens schuiven we de verantwoordelijkheid voor hoe we het brengen, subtiel van ons af.
“Jij getriggerd? Jouw probleem.”

Ik snap het trouwens wel. Strategie hoort erbij als je iets wil opbouwen online, zeker als je (deels) financieel afhankelijk bent van je platform.
Je denkt na over je woorden, over je hook, over wat mensen raakt.

En dat hoeft niet verkeerd te zijn.

Maar we moeten wel eerlijk durven zijn met onszelf:

Het. is. niet. nederig. En het eert God ook niet.

En daarnaast is het een vorm van oordelen, onderscheiden, richting geven.

Als we voor een publiek spreken over gevoelige thema’s, dan weet je dat het mensen raakt.
Je roept reactie op. Dan oordeel je, op z’n minst via principes.

En trouwens: geen namen noemen maakt het oordeel niet minder waar; het zorgt er alleen voor dat de boodschap anoniem is en het dus mensen kan raken zonder dat ze met de billen bloot hoeven. Die manier vind ik overigens heel waardevol, mensen voelen zich vaak veiliger als ze anoniem kunnen reflecteren (ik ook haha). En daarnaast Jezus sprak ook vaak voor een publiek.

Maar laten we vervolgens niet zeggen: “Het oordeel laat ik aan God over”,
terwijl we in feite al aan het onderscheiden en bekritiseren zijn - al is het op bijbelse gronden. Wat absoluut oké is. Ik ben hier helemaal niet op tegen.

Het is alleen een tegenstrijdige houding.

Overigens kunnen we er ook voor kiezen om de toon wel nederig te houden en net zo’n prikkelende aankondiging te schrijven. Soms vallen we eerder terug op onszelf (rebellie) dan dat we Godshand hierin vragen - daar waar echte afhankelijkheid begint.

En ook, sommige christenen denken dat oordelen on-bijbels is.
Maar dat is het niet. Jezus zegt niet: “Oordeel nooit”,
Wat hij bedoeld: “Oordeel rechtvaardig.” En: “Haal eerst de balk uit je eigen oog voordat je de splinter van je broeder wilt weghalen.”

Hij waarschuwt tegen hypocriet oordelen. Niet tegen onderscheid maken of aanspreken vanuit liefde.

Ik merk dat sommige christenen een soort allergie (of onwetendheid) hebben voor het woord oordelen. En eerlijk gezegd, dat herken ik ook. Ik leefde lange tijd onder een steen wat dat betreft.

Ik heb nooit eerder zo bewust stil gestaan wat oordelen eigenlijk betekent in bijbelse zin. sinds ik mijn knieval voor Hem gemaakt hebt, begrijp ik het veel beter.

Hoe maak je anders onderscheid
tussen wat heilig is en wat van het vlees komt?
Tussen wat naar God leidt, en wat naar jezelf wijst?

Dus ja, als we strategisch posten,
laten we dan ook volwassen genoeg zijn om de spiegel van mede-christenen te ontvangen en beschikbaar te blijven, zonder direct in een defensieve houding te schieten uit zelfbescherming.

Het is geen geestelijke volwassenheid om alleen te zenden. Het is geen Godsvruchtige houding om geen verantwoordelijkheid te nemen over hoe en wat we posten.

Vooral niet als we zeggen dat we willen lijken op Jezus - en als we claimen dat we Hem gehoorzaam willen zijn en voor Hem leven.

Laten we in dienst van GodsKoninkrijk blijven en ten allen tijden met openheid en nederige houding posten 🙏🏻. Tot eer van de HEERE.