Message in a Bottle

zoals zo vaak heb ik eigenlijk geen idee wat ik wil zeggen, het is een beetje alsof ik je een flesje zeewater stuur en jij daarmee maar moet uitvinden hoe groot de oceaan is. Of het water nog hetzelfde ruikt als je het flesje opent, of het niet verkleurd is, of je überhaupt kan opmaken dat het water is, ik weet het niet. Liever zou ik een week lang stil onder je raam staan, wachten en kijken en gezien worden, tot op de zevende nacht mijn bedoeling eindelijk uit de stilte springt en we in een ruk doorgaan om ze te kopen. Twee dezelfde, maar een verf ik rood en jij de mijne blauw en je mag je lippen laten ziften want ik vind het mooi.

Maar kilometers maak je niet zomaar ongedaan, en ook al kon ik dat zou ik misschien toch te bang zijn, want wat nou als wat nou als. Hoe meer ik hoor en zie hoe zekerder ik weet dat het surrogaten zijn, net als cafeïnevrije koffie missen ze de kick, of misschien missen ze gewoon wat jou jou maakt. Maar misschien ben jij alweer verder, mij niet alleen gepasseerd maar ook van spoor verwisseld, op weg naar een andere zonsondergang.

En of het nou zelfkastijding (ook mij kan gebrek aan masochisme niet verweten worden) of zelfbescherming (want als ik het doe dan moet ik er vol voor kunnen gaan) is, ik stuur mijn gedachten niet jouw kant op, maar stop ze, als het zeewater, in een fles een geef het terug aan die oceaan van malend manisch missen.
19 mei 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van studyblue
studyblue, man, 38 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende