luisteren is zo moeilijk
Waarom word er niet naar mij geluisterd?
gewoon iemand die tegen mij fluisterd:
'gaat alles wel goed?'
'is er iets wat ik doen moet?'
Maar in plaats daarvan:
'hé, het komt goed, ontspan'
Ondertussen over eigen problemen zitten te klagen,
en niet '' hoe gaat het' vragen.
Dan probeer jij wat te zeggen,
en dan zijn ze jou onderwerp aan het wegleggen.
Het moet alleen maar over hun gaan,
over je wang rolt een traan.
je weet dan wel wat je aan ze heb,
ze geven niet om jou, het is allemaal nep.
waarom doet dat toch zo veel pijn?
omdat je er toch voor ze wilt zijn.
je weet het, het zijn geen vrienden,
want die vrienden zien jou als hun bediende.
je ziet dat niet in,
jij denkt:' ik heb een vriendin'
gewoon omdat je niet alleen wilt zijn,
ha ha zo werkt dat niet in je brein.
je brein en hart zijn samen een,
jou hart die ziet het, zij zijn gemeen.
na een lange tijd realiseer je je dat,
je valt dan in een diep zwart gat.
daar ben je dan weer alleen,
met niks en niemand om je heen.
niemand die je begrijpt,
niemand die je wakker knijpt.
je gaat praten met psychologen,
met mensen die je eigenlijk niet mogen.
ze zitten daar alleen maar voor hun geld,
in jou ogen is hij of zij de held.
je denkt dat het goed is,
maar je hebt dat goed mis.
je weet niet meer wat te doen,
wat ben ik een ongelofelijke oen.
zet het maar weer op, het bekende masker,
mensen kunnen dan niet zien dat je er huilt van achter.
zet het maar weer op de wel bekende glimlach.
keer op keer is het weer een nieuwe dag!
groetjesss,
DarkMess
gewoon iemand die tegen mij fluisterd:
'gaat alles wel goed?'
'is er iets wat ik doen moet?'
Maar in plaats daarvan:
'hé, het komt goed, ontspan'
Ondertussen over eigen problemen zitten te klagen,
en niet '' hoe gaat het' vragen.
Dan probeer jij wat te zeggen,
en dan zijn ze jou onderwerp aan het wegleggen.
Het moet alleen maar over hun gaan,
over je wang rolt een traan.
je weet dan wel wat je aan ze heb,
ze geven niet om jou, het is allemaal nep.
waarom doet dat toch zo veel pijn?
omdat je er toch voor ze wilt zijn.
je weet het, het zijn geen vrienden,
want die vrienden zien jou als hun bediende.
je ziet dat niet in,
jij denkt:' ik heb een vriendin'
gewoon omdat je niet alleen wilt zijn,
ha ha zo werkt dat niet in je brein.
je brein en hart zijn samen een,
jou hart die ziet het, zij zijn gemeen.
na een lange tijd realiseer je je dat,
je valt dan in een diep zwart gat.
daar ben je dan weer alleen,
met niks en niemand om je heen.
niemand die je begrijpt,
niemand die je wakker knijpt.
je gaat praten met psychologen,
met mensen die je eigenlijk niet mogen.
ze zitten daar alleen maar voor hun geld,
in jou ogen is hij of zij de held.
je denkt dat het goed is,
maar je hebt dat goed mis.
je weet niet meer wat te doen,
wat ben ik een ongelofelijke oen.
zet het maar weer op, het bekende masker,
mensen kunnen dan niet zien dat je er huilt van achter.
zet het maar weer op de wel bekende glimlach.
keer op keer is het weer een nieuwe dag!
groetjesss,
DarkMess
17 jan 2023 - bewerkt op 17 jan 2023
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 17 jan 2023 luisteren is zo moeilijk
- O 08 jun 2022 de elfde
- O 17 mrt 2022 momenteel
- O 25 sep 2021 contact
- O 28 apr 2021 vragen en gevoelens
- O 29 sep 2020 daar ben je dan (gedicht!)
- O 08 sep 2020 Ik haat mijn moeder
- O 08 jan 2020 mijn dagelijks leven
- O 14 dec 2019 Mensen Om Ons Heen.
- O 14 dec 2019 Depressief ( 1 )
- O 13 jun 2019 geen contact meer met mijn familie.
- O 24 mrt 2019 boze ex ( 1 )
- O 13 mrt 2019 Iets Beter ( 3 )
- O 12 mrt 2019 Hoe het vandaag gaat....
- O 11 mrt 2019 Niet Lekker In Mijn Vel. ( 2 )