contact

hai allemaal.

Bijna een jaar geleden had ik contact met mijn moeder.
Mijn moeder is er al mijn leven bijna niet voor mij geweest en ik wilde weer contact met mijn moeder.
Vorig jaar heb ik de moed gehad om contact te zoeken met mijn moeder en dat heb ik ook gekregen.
Het contact is en was eigenlijk al niet eens meer leuk want altijd als mijn moeder belde of video belde is er alleen maar gezeur en gezeik.
Het hele vervelende is, is dat mijn moeder het enigste is wat ik nog heb qua familie.
Ik heb verder helemaal niemand meer.
Ik heb sinds kort het contact geblokkeerd met mijn moeder omdat ze nare dingen tegen mij zei.
Dat ik alleen maar bij mijn partner ben om zijn geld en noemt mij een gold digger.
Ze zegt ook hele nare dingen over mijn partner waar ik het totaal niet mee eens ben en daarom heb ik het contact beeindigt.
Het duurde zo lang en het was elke keer maar weer gezeur en gezeik tot ik bij mezelf na dacht van he Dit kan niet meer en dit zou nooit een moeder tegen haar kinderen zeggen, maar zij zij kan alles want ze deelt haar mening ookal wil je het niet.
Zij vind dit, zij vind dat, zij vind zus, zij vind zo, en hoe vaak ik het tegen haar gezegd heb ze luisterd niet alleen maar vanwege de drank en god mag weten wat ze nog meer doet.
Ik wil dat zelf niet eens weten.
Ik weet niet wat ik er mee aan moet, mijn partner zegt dat ik het goed heb gedaan.
Mijn hart weet niet wat hij moet doen ik heb een hele lege plek in mijn hart al jaren.
Ik weet niet hoe ik die moet opvullen en wat ik ook doe het gebeurt niet gewoon.
Niks maakt mij blij meer en niks kan dat plekje opvullen.
Het is gewoon vervelend om ook te zien dat kinderen alle liefde krijgen in de wereld van hun ouders en ik, ja ik kan de tering krijgen.
Ik heb nooit 1% liefde gehad van mijn moeder.
Mijn vader ken ik niet en weet ook niet wie en is en wat hij doet momenteel.
En dan zie je families, die het heel leuk hebben en alles geven aan hun kinderen en hun hart vult met liefde.
Je ziet die kinderen met een grote glimlach op hun gezicht, en dan denk ik terug aan de momenten die ik heb gehad met mijn moeder.
Er is geen moment geweest dat ik een glimlach op mijn gezicht heb zitten.
Dat is er nooit geweest.
ik heb jaren gedaan alsof ik gelukkig was, en alsof ik lach maar van binnen huil ik elke dag.
Mijn hart is gewoon in duizend stukken aan het breken en gewoon zwart aan het gaan, als dat al niet zo is.
Ik wil ook die liefde.
ik wil ook geliefd worden.
ik wil ook normale ouders.
ik wil ook ouder.

Ik wil gewoon een normaal leven.

Momenteel trek ik alles gewoon niet meer het word met te veel.
Op zo een moment wil ik gewoon mijn hart er uit rukken en een nieuw en vers hart er in hebben met de herinneringen die er bij horen.
Gewoon een nieuw leven een nieuwe ik.

Groetjes,

DarkMess