Logeren

Mijn broer had zijn zoon op schoot. De jongste, de "nieuwste" die bijna zijn ogen niet open kan houden maar wel constant aan het lachen is. De jongste, net als ik was in mijn gezin, met krampjes in zijn buik, zoals ik ook had. Waarschijnlijk hebben alle baby's krampjes, maar toch moest ik heel egocentrisch aan mezelf denken toen we er op bezoek waren.

Mijn andere neefje heeft al een karakter ontwikkeld. Toen ik er de laatste keer was herkende hij me en werd ik voor het eerst "Ome Hans" genoemd door hem. Toen ik tussen het klussen door even op de grond ging zitten met een kop koffie, kwam hij naast me zitten met zijn bekertje vol water. Het is me een knulletje.
Als reïncarnatie bestaat zou het zo maar Cor kunnen zijn. Ik weet niet of ik hier serieus in geloof, maar ik wil het een keer genoemd hebben waar toch niemand het leest. Iets aan die jongen is bekend.

Mijn broer zat met zijn jongste op schoot, hield hem rechtop met zijn linkerhand en dronk iets met de rechter.
Ik zag in zijn handen die van mijn vader, exclusief de gouden trouwring natuurlijk, maar ze zagen er hetzelfde uit.

Mijn broer als vader, ik als oom. Het is vreemd, niet onwennig, maar nieuw. Al is het al jaren zo.

Het doet me steeds meer denken aan de leuke tijden die ik zelf heb meegemaakt met mijn oom en tante. Elke vakantie gingen we daar wel minstens een weekendje logeren, en ik kijk met zulke warme gevoelens terug daarop. Ik zou dat graag ook aan mijn neefjes en nichtje willen geven. Een soort van "Pay it forward". Vooral omdat het allemaal zo simpel maar toch speciaal was.

Wandelen met de hond door de buurt of in het bos, snoepjes kiezen wanneer we aankwamen, gehuurde Playstation 1 en een Nintendo 64 emulator op een laptop. We dronken thee en aten tosti's of een soepje in de middag. Er waren daar veel speeltuintjes om buiten te spelen die net iets leuker waren dan de speeltuinen thuis. We liepen naar de bieb een dorp verderop en namen dan stripboeken mee terug. Het zijn kleine, makkelijke dingen, maar ze hebben een indruk op me achtergelaten.

Zijn handen dus. De handen van een vader. En ik heb het kapsel van een oom. Niet dat van mijn oom trouwens, die heeft jaren geleden zijn comb-over ingewisseld voor volledig kaal.


-VLH