Kop in het zand, dan is het er niet...

Het is weer één van die dagen. Voor niks goesting, maar zoveel willen doen.
Ik geraak gewoon niet in gang en zoek telkens een smoes om er toch maar niet aan te moeten beginnen. Dit is om de muren van op te lopen.
Dat rusteloos gevoel en als een kip zonder kop door het huis gaan.
Ik heb me net gedwongen om met de hond een wandeling te gaan maken op hoop van zege dat er toch een beetje rust in mijn hoofd komt. Dat werkte wel even tot ik de deur van de living open deed. En wederom hier gaan we weer.

Zou ik poetsen? Nee want straks is de boel toch weer vuil. (gezever natuurlijk)
De kast verplaatsen dan? Pffff dat is zo zwaar en dan doet mijn rug weer pijn. (hier ben ik trouwens al lang mee bezig)
Een boek lezen? Als ik dat doe krijg ik misschien commentaar dat ik vandaag niets heb gedaan (zit in mijn hoofd hoor)

Zo moe word ik hiervan, die nutteloze strijd in mijn hoofd over belachelijke kleine dingen. En elke keer leidt dit tot mezelf afbreken, naar die luie sloor die niet in beweging wil komen, die voor niets goed is, en waar maakt die zich nu druk over.

Dit is ook weer die typische vlucht uit mijn realiteit, malen en piekeren over de kleine dingen, zodat ik de grote niet hoef aan te pakken, want die zijn weer een brug te ver en kan of wil ik niet onder ogen komen. Niet aan denken, niet over schrijven, niet aanpakken, dan zijn ze er gewoon niet, toch? Struisvogelpolitiek op en top.
21 okt 2016 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Thoughts23
Thoughts23, vrouw, 46 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende