Is dit normaal?

Ik lig hier in bed huilend omdat jij mijn klootzak van een vader me weer domineert.
Je maakt me klein en bang.
Je bent een vreselijke vent waar ik elke dag mee mort leven.

Je bepaald alles in mij me angst me agressie. Je maakt me geestelijk kapot. Je verscheurd me langzaam en pijnlijk.
En je denkt dat het woord sorry alles goed maakt.

Nee dat maakt het niet goed mijn jeugd ia kapot mijn vertrouwen is gebroken en mijn hoop is weg. Ik zag mij zelf altijd als een bemiddelaar tussen jou en mama.

Altijd was ik bang dat je ons pijn zou doen. Je had t over mensen vermoorden als ze ons wat zouden doen. Je maakte me bang met die woorden omdat ik jou zo vaak in de ogen heb gekeken met een blik dat je mij zou vermoorden.

Me liet mama altijd schreeuwen met de woorden stop... hou op.

En zelfs dat hielp niet. Je hebt me niet alleen geestelijk mishandeld maar ook lichamelijk. Enig jdee hoe moeilijk dat is ? Elk weekend je wonden en blauwe plekken verbergen..

Wat denk je van die avond dat J me blauwe plekken en wonden op me lichaam vond..
J was de eerste persoon waar ik me vertrouwd voelde.. en bij hem zijn kan niet..

Ik voel me alleen en wil gewoon armen om me heen.. die me vast houden en een stem die zegt t komt goed meisje..

Ik ben bang zo bang dat er een keer iets knapt in me..

Ik zie me zelf in gedachten ak weg rennen uit de deur met me vader die achter me aan rent.. en me moeder die schreeuwt alsjeblieft stop !.

Ik zie me broertje daar staan.. alleen die ik achter laat..

Ik word gek van me gedachten..
de woorden die me vader altijd schreeuwt " denk er om !" "Pas op jij!" Een hand die me arm samen wurgt.

Zijn humeur die zo omslaat..

Drank maakt meer kapot dan je lief is..

05 jun 2015 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van XCrosty
XCrosty, vrouw, 25 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende