Het gaat niet zo lekker

Oké. Kijk. Ik moet mijn scriptie even op pauze zetten, ook al ben ik al bijna klaar. Dat heb ik niet zelf bedacht, maar dat heeft mijn huisarts bedacht, want eigenlijk gaat het niet zo lekker. Oké, ja, dat is een understatement. Het gaat: ‘ik heb het gevoel dat ik niet meer kan nadenken’-niet lekker. Dat als iemand me dan een vraag stelt, ik de vraag gelijk terugkaats of iets antwoord wat sociaal acceptabel is.

“Wat wil je eten vandaag?”
“Geen idee, heb jij een voorkeur?” Antwoord ik dus.
“Nee, niet echt.” Zeggen zij. Ik denk na over wat wij normaal altijd eten. Een soort lijstje in mijn hoofd. Deze week heb ik veel aardappels gegeten. Dus het is weer eens tijd voor rijst.
“Curry?” Stel ik voor. Dat betekent niet dat ik het wíl eten. Ik heb geen idee wat ik wil.

Nou valt het wel mee als dat gebrek aan mening alleen om wat ik wil eten gaat, maar het gaat ook om mijn toekomst en welke conclusies ik moet trekken in de scriptie (ik ben daar vijf jaar voor opgeleid) en wat ik elke dag nou moet doen. Heb ik ergens zin in? Niet echt. Wat doe ik normaal op een dag?
Stap 1: ik kom mijn bed uit voor negenen, want dat deed ik altijd en een dagritme is gezond. Stap 2: ik eet ontbijt, want dat is gezond. Stap 3…
Ik sport, want dat is goed voor me. Ik heb sociaal contact, want dat is goed voor me. Ik probeer buitenshuis te komen, al is het alleen om een koe aardappelschillen te geven, want dat is goed voor me. Het is een beetje een toneelstukje met de titel: “ik ben een goed functionerend persoon”. Ik doe mijn best, maar mijn brein zegt: hoofdrekenen? Ik kan alleen maar vijf plus vijf doen. Wist je dat een kutpersoon bent?

Ik heb gelukkig geen last meer van oorsuizen, want anders was ik echt gek geworden. Ik had een niesbui en toen gelijk geen last meer dus vermoed dat er toch iets in mijn oor/neus ergens verkeerd zat.

En ik heb wel meer klachten, dat als je de DSM erbij pakt je gelijk kan zeggen: AHA, depressieve klachten! maar mijn huisarts wilde me geen stempeltjes geven dus laat ik dat zelf ook maar niet doen.


Nu is mijn bloed gelijk afgetapt, heb ik meerdere afspraken staan binnen de huisartspraktijk en weet mijn scriptiebegeleider van mijn falen - ik bedoel, psychische malaise.
En bestaat mijn leven uit blijven forceren normale mensen dingen te doen.

Dus we gaan maar ontbijten en daarna hardlopen.
03 dec 2021 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van iAngel
iAngel, vrouw, 25 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende